Wat een feest

Het was een rommelige dag gisteren, met de oudste 2 spruiten die hun studentenkamer verkozen boven het warme nest - er moet hard geleerd worden voor de komende tentamens, ik snap het wel- was het wel erg stil de resterende gamende jongste spruit thuis.  Manlief ging tegen de avond naar Breda om zijn nieuwe pc op te halen, en zou op tijd thuis zijn om naar het feest van zijn broer te gaan, wat ergens in de stad in de kantine van een school werd gegeven.

Manlief belde, hij zou het niet redden om op tijd te zijn, en dat ik maar alvast vooruit moest gaan, meerijdend met een ander familielid, zodat we wel weer samen terug konden rijden.

Ik stond op t punt om familie te bellen, toen ik een berichtje van oudste dochter kreeg, dat ze over 2 maanden uit haar kamer moet zijn, wegens mot met huisbazin, die een minder vleiende titel kreeg. Eerder had ik een ander berichtje gekregen, dat deze vrouw klaagde over het vervuilen in huis, nou meisjes, ik ben daar eens onverwachts geweest, en het was schoon, dus die huisbazin heeft gewoon een slecht seksleven of zo, en reageert dat nu af op vrolijke knappe meisjes.

Dus ik bel dochter. Buurman blijkt gezegd te hebben - volgens de huisbaas- dat mijn dochter tegen de voordeur heeft staan trappen en staan schreeuwen. Nou ja, en dat pikt de huisbazin niet, en dus mag ze exit. En terwijl dochter de klacht wilt ontzenuwen, omdat er geen woord van klopt, mengt een ander huisgenootje zich ook in het 'gesprek' om Evelien te verdedigen, en hoppa, ook zij vliegt er uit, en toen meisje 3 er wat van zei, kreeg ook zij te horen dat haar kamer over 2 maanden leeg moet zijn.Ben je klaar mee, met een huisbazin met chronische PMS, dan ben je geen huisbazin maar een huisbitch.

Mijn broek zakte bijna af, je gelooft je oren toch niet? Is dit de Amsterdamse manier van studentenhuis ontruimen? Dus nu moet Evelien zich weer inschrijven en op zoek gaan naar een nieuwe kamer, misschien dat de 3 meisjes samen iets kunnen krijgen, ooh verdorie, was ons oude huis maar al verkocht, dan was dat probleem opgelost. Ze zat in de metro toen ik belde, op weg naar haar vriendin in de Bijlmer voor een hopelijk gezellig avondje, goed om er even uit te zijn, het moet voor haar ook onwezenlijk zijn. 

Ik ging met eigen auto naar het feest, om een half uur later weer terug te rijden, want ik was de enveloppe vergeten, en toen was manlief ook net thuis, dus reden we samen weer terug. We konden gelijk aanschuiven, er stonden 4 bakplaten om vlees op te grillen, -stoppen sloegen met regelmaat door- en op de andere tafels stonden allemaal schalen met vlees en salade. Ik gok dat er zo'n 30 man aanwezig waren. Er mocht gerookt worden in de kantine, en in no time stond de zaal blauw, een geur van baklucht en sigaretten deed me snakken naar frisse lucht. Er stond 1 deur open, helaas vlak bij onze tafel, en die zorgde wel voor verkoeling, ik was vanaf mijn taille onderkoeld, en voelde mijn voeten niet meer.
Even ontsnapte ik met darmkrampen (van een lactose rijk sausje denk ik) naar de wc, en kon me al zittend een beetje op warmen en mijn oren tot rust laten komen, want het geluid dat uit de installatie kwam was oorverdovend; de dj had de trebble knop open gezet, en helaas stond een geluidsbox boven onze tafel, en ik zag dat ik niet de enige was die regelmatig de handen over de oren sloeg. De feestvarkens zaten er verder vandaan, aan een andere tafel, en hadden er denk ik geen last van; het schijnt ook dat naarmate je ouder wordt, je de hoge tonen minder goed kunt horen, zal dat het zijn?

Rond 9 uur was iedereen klaar met eten en konden de bakplaten uit, en eigenlijk had ik wel zin in een kopje koffie, want het was de hele tijd al fris was het klokje tikte, bier, wijn of frisdrank. Maar helaas, geen koffie, en iets te knabbelen de rest van de avond moesten we er ook zelf bij denken, hoewel, denken... Er stond een machine in de kantine, gevuld met candybars, zakjes snoep, m&m's zag ik liggen, en chips in verschillende varianten, en ik stootte mijn ventje aan: "heb jij kleingeld op zak?", en wierp een blik naar de automaat, maar hij siste dat ik me moest gedragen, "je waagt het niet hoor."

En dus gedroeg ik me braafjes, maar ik zat met mijn hoofd meer bij Evelien dan bij het feest, en checkte regelmatig mijn mobieltje, of jongste dochter niet een sms had gestuurd of had gebeld, want ja, ze is dan wel al 15, maar alleen thuis.

Ik wilde Wordfeud spelen, maar toen ik zo met mijn mobieltje onder tafel zat te kijken welk woord ik kon uitleggen, werd ik betrapt door schoonzus die achter  me langs liep, naar haar plaatsje. Haar zoon vertelde dat er op feestjes niks meer aan is, sinds Wordfeud bestaat; er wordt niet meer gezellig gekletst, alleen maar op mobieltjes kijken en spelen. In sommige kroegen schijnt het zelfs al verboden te zijn! Ik stopte beschaamd m'n mobieltje maar weer terug, ze had gelijk, het is ongezellig voor de rest. Ik keek toen rond en zag allemaal voor zich uit kijkende starende gezichten, want vreselijke muziek, zo hard dat schreeuwen de enige manier van converseren was, dus doe maar niet. "Nee, dit is toch veel gezelliger dan Wordfeud", zei ik tegen mijn ventje, en hij volgde mijn blik met een grijns.

Om 12 uur vonden mijn ventje en ik het toch wel kunnen, en een kwartier later zaten we met suizende oren thuis aan de koffie, met iets lekkers erbij. Tegen de tijd dat ik al bijna uit bed wilde komen, stapte mijn ventje er in. "Nederland is wereldkampioen", zei hij, en half slapend zette hij nog zijn bril af, en hoorde ik enkel gesnurk. Honkbal, Nederland-Cuba, en Nederland wint; wie had dat durven dromen?
Wat een feest!