zondag 20 januari 2013

Komen jullie ook kijken

                                                                                    op mijn nieuwe blog

Ik ben helemaal over, ook alle oude berichten met foto's staan er, hoera, nu enkel nog wat oppimpen aan de zijrand, maar zolang ik er nog niet uit ben, blijft het rustig groen. Hopelijk lukt het iedereen om ook op mijn nieuwe weblog te reageren, volgens mij is het een makkie. Op blogspot zal ik voorlopig niet meer bloggen, even rust in de tent. Nou ja, rust is heel betrekkelijk in ons huis....

donderdag 17 januari 2013

Opruimen

Van Sanoma media (die weblog.nl beheert) kreeg iedereen die daar bij zit vlak rond 11 uur vanmorgen een e-mail met de vermelding dat wil je verder kunnen gaan met je blog, je deze zelf over moeten gaan hevelen naar WordPress.com, met een hele lange uitleg hoe je dit moet doen. Ze willen zelf hun handen blijkbaar niet meer vuil maken hieraan, na anderhalf jaar van in hevigheid wisselende ellende na de verhuizing van weblog. Na 1 Maart is weblog niet meer in de lucht, dus niet te lang wachten wil je nog wat blogverhalen redden.
Rond het middaguur wilde ik gelijk de koe bij de horens vatten, maar helaas kwam ik niet meer op mijn weblog, volgens mij was de site een beetje boel overbelast. Ik zal het vanavond weer proberen, de handleiding heb ik uitgeprint en naast me liggen, ik ben benieuwd of het juichen wordt, of niet
jullie horen/zien het wel bij http://zipjezopje.wordpress.com/ maar ik zal ook nog even te vinden zijn, denk ik.

Toen ik toch boven was, ben ik op zoek gegaan naar mijn kleine vierkante inch meetlat, die moet ik ergens hebben liggen, maar ben hem al maanden kwijt! Ergens in die 7 oranje tasjes of 4 plastik tassen of die2 grote boodschappentassen moest het dan liggen, anders zou ik het echt niet meer weten! 2 Uur later waren de oranje tasjes leeg, en had ik een platte bak vol met UFO's (met bijhorende stoffen) en losse blokken, ooit als test gemaakt, nog een grote platte bak vol met lapjes van afgemaakte projecten, FQ's, halve meters, stroken, en nog kleinere scraps, gesorteerd per maat, ongeveer. En dan nog een doos vol Aunt Graces, en een tas vol flanelletjes. 2 vuilnisbakzakken vol met afval; papier, plastic verpakkingsmateriaal en scraps die echt waar te klein zijn om nog wat leuks mee te doen. De grote bakken opgeborgen, de vloer weer ietsje vrij, maar nog steeds geen vierkant snijlatje gevonden, maar ik ben er nog niet. Als ik zo om me heen kijk zie ik nog verstop mogelijkheden voor het latje, misschien wilt hij niet gevonden worden, dat kan natuurlijk ook.

Een leuke vondst was een plastik tasje met donkerblauwe breiwerk op rondbreinaalden én het verloren gewaande patroon van een vest, waar ik jaaaaaren geleden aan was begonnen. De rest van het breiwerk had ik een paar maanden geleden gevonden, zonder patroon, en met een "jammer dan" had ik deze tas achter in mijn kledingkast opgeborgen; zodra ik tijd had, of zin, of tijd én zin, zou ik het uithalen en er iets anders van maken, maar dat hoeft nu dus niet meer. het vest zal wel lekker ruim zitten, want ik zag dat ik hem in maat 48 aan het breien was, en ik zit nu in maat 44!

Vanavond was het weer DDC bijeenkomst, en de zaal zat bomvol, vorige week waren er al iets van 10 nieuwe leden bij, en nu weer minstens 10, het was een druk gekakel van jewelste, en we waren met z'n allen tesamen 52 kilo afgevallen, waarvan mijn bijdrage een niet mis te verstane 1,6 kilo was!

Ik had mezelf een stukje chocolade beloofd voor bij de koffie vanavond, en ik heb er van genoten! Wat ik afgelopen week duidelijk anders heb gedaan dan de vorige weken? Elke dag minstens 3 stuks fruit! Elke keer als ik koffie pak, ook een glas water achterover gooien, en daarmee bedoel ik dus opdrinken he, anders wordt het zo'n kliederboel in de keuken. Geen vette - of zoete happen. Wat ik eet eerst wegen, om te zien of ik een normale portie pak volgens het boekje, want normaal is relatief. Stoppen met eten als je een voldaan gevoel hebt, en niet nog een paar scheppen extra omdat 't zo lekker is. (dit heb ik al gauw met nasi, bami en pasta's, en helemaal als de pan op tafel staat.
Meer bewegen, in mijn geval veel trap op trap af rennen (rennen, niet lopen). En de honger en lekkere trek voor zijn door tussen de hoofdmaaltijden door ook iets gezonds te eten, bij mij komt het neer op ontbijtkoek of fruit, of..... een schaaltje warme havermouth rond half 4, zalig!!  En dan rond een uur of half negen in de avond nog een schaaltje Optimel yoghurt (bosvruchten) met een eetlepel ongezoete muesli. Het is flink dooreten om af te vallen, dat zie je wel. Hopelijk is er volgende week weer een laagje af, een pond zou al heel mooi zijn.

zondag 13 januari 2013

To be 21 again...

Op de weblog van Annie zag ik dat bloggers een foto showen van toen ze 21 jaar jong waren, en dat leek me wel leuk, en na even de berging doorspitten, kwam ik een album tegen waar ik als 21 jarige op sta, maar nu nog eentje vinden waar ik een beetje degelijk opsta :-) We hebben het over 1982.  Hier zit ik bij te komen van een sauna-gang, bij vrienden. Maar misschien dat jullie me beter herkennen van de rechter foto, ik had toen ook al de gewoonte om veel foto's te maken :-)
 
Ik zat toen in de opleiding voor A-verpleegkundige, woonde intern in de verpleegstersflat, maar het was er een gezellige boel. (ik zit vooraan, met rood vestje), mijn kapsel is niks veranderd, grappig is dat.
Geen nonnen aan het hoofd in de flat (wel op veel afdelingen in het ziekenhuis), maar 2 vriendelijke dames, die wel streng konden zijn, want jongens mee naar je kamer nemen mocht niet, en af en toe kwamen ze onverwachts de kamers controleren. Het was een leuke tijd van hard leren naast het werk, met collega's na het werk naar het strand of naar een kroeg, beetje afhankelijk van het seizoen en tijdstip dat je dienst klaar was.
Of ik weer 21 wil zijn? Ik zou voor de verpakking en de houdbaarheid van de onderdelen er zo voor tekenen, wie niet, maar dan wel gewoon in het heden leven, met man en kinderen. 

Ik moet opeens aan het liedje van Brigitte Kaandorp denken, over jong en mooi, maar die krijg ik niet op deze blogspot, dan maar deze:




vrijdag 11 januari 2013

Kan er niks aan doen


Afgelopen week moesten er spullen opgehaald worden die niet in mijn auto pasten, en dus zou ik een aanhanger huren bij de benzinestation. Alles netjes ingevuld, betaald, aanhanger achter de auto haken, vliegwiel weer omhoog draaien, en de stekker in de auto stoppen, voor de verlichting van de aanhanger, alleen lukte dat laatste niet. De stekkerdoosopening stond scheef richting trekhaak, en blokkeerde dus de ingang. Zwaar balend zette ik met hulp van zoon die voor het sjouwwerk mee was gekomen de aanhanger weer terug op zijn plek, en liep met zwarte handen terug naar de dame achter de balie, en legde uit waarom ik al zo snel weer terug was. Gelukkig deed ze niet moeilijk, en kreeg ik al het geld weer terug.

"Dan maar een busje huren", zei ik tegen zoon, en we reden naar de enige verhuurzaak die ik kende, aan de andere kant van de stad, bij een industrieterrein. Zoon parkeerde de auto op een groot parkeerterrein vol met wagens en busjes en aanhangers, en we liepen de enorme lange zaak binnen die naar benzine rook, en langs het lange looppad langs stoere kachels, trilmachines, compressoren en weet ik wat voor machines, naar de toonbank, waar de 'baas' achter de toonbank stond, met aan de zijkant een ruige man die een peuk uitdrukte met alweer een verse sigaret tussen zijn lippen.

Gelukkig kon ik zonder reservering een busje huren, vulde papieren in, betaalde een behoorlijke som aan borg, kreeg sleutels en instructies over waar het hendeltje zat van de tankdop voor als we gingen  "aftanken", en liepen we naar een stoere rode bus die ons was aangewezen. Ik kreeg de sleutel wel in het slot, maar kreeg hiermee de deur niet open, nog een keer proberen, nee, nog steeds niet, terwijl zoon de deur aan de andere kant gewoon opent en instapt.

Ze zaten gewoon niet op slot, dat zal het zijn geweest, dacht ik nog, en stapte na enige klimwerk in. Ik zag dat de boel op de handrem en uit de versnelling stond, stak het sleuteltje in het contactslot, en kreeg deze ook niet omgedraaid. Nog een keer proberen, en nog een keer, maar nee, het lukte niet.
Dus klom ik weer uit het busje, liep de ellenlange zaak weer in, en zei tegen de man, eenmaal bij de toonbank aangekomen, dat ik de sleutel niet omgedraaid kreeg.
Wat denk je, de mannen lachen natuurlijk waar ik bij sta, ik was lekker voorspelbaar bezig als blonde vrouw zijnde een busje niet kunnen starten, en de man achter de toonbank liep stoer wezend met me mee, hij zou het wel even voordoen. Joh, dat hij me nog vertrouwde.

Hij stapte met een hupje in het busje, en ik stond buiten bij de voorkant van de wagen (kon er niet naast staan om op zijn handen mee te kijken, want hij stond haast klem tegen het busje ernaast)  toe te kijken hoe hij zat te wurmen, een rood hoofd kreeg, het busje niet gestart kreeg, en hij weer uitstapte. "Ik heb je de verkeerde sleutels gegeven," mompelde hij, en liep de zaak in.

Zoon en ik lachten zachtjes, gelukkig, het lag niet aan mij.
De man met de peuk in zijn mond stond nog te bulderen van het lachen, toen de baas terug liep met de goede sleutels, ik pakte ze aan en stapte in.  Met loeiende motor (want diesel) scheurden we op 3 wielen van het terrein af, het hekwerk net missend, tjonge, het was wel even wennen, de wisseling tussen koppeling en gaspedaal, bij de derde stoplichten ging het wegrijden al een stuk vloeiender en zo schoten we de snelweg weer op. Na nog geen 3 uur leveren we het busje weer heelhuids en afgetankt in, missie geslaagd, goederen overgebracht, en iedereen weer een ervaring rijker.

maandag 7 januari 2013

DDC of DMC?


Bezig met opruimen, schoonmaken, weggooien of toch maar niet, (speelgoed dat niet vergaan is bewaar ik voor de volgende generatie) ik lijk er deze week mijn dagen goed mee te vullen, en dan wil ik tussendoor ook nog wel wat quilterigs doen, maar verder dan het woord 'quilts' uitleggen met Wordfeud tijdens een kopje koffie drinken kom ik niet op dit gebied. Hoewel, tijdens het opruimen in de garage vond ik achterin de kast een grote verhuisdoos met daarop geschreven 'FLANEL',  en jawel, hij zat bomvol flanel, grote lappen als in meters en FQ's om quilts van te maken, zoveel! Dat is nog eens een schat om te vinden, smullen! 
En net toen ik dacht, "he lekker, even niks doen vanmiddag", begonnen de kerstballen spontaan uit de boom te glijden, help, en moest ik deze aftuigen, ipv er nog een paar dagen van te kunnen genieten, gelukkig kreeg ik hulp van zoon die weer thuis is komen wonen, omdat hij zich in zijn studentenhuis niet kan concentreren op zijn studie, teveel afleiding.
Terwijl ik de dozen met ballen opruimde en de kamer een beurt gaf, was hij buiten met takkenschaar en zaag aan de gang om de grote boom klein te krijgen, en een dik half uur later zaten we aan de koffie met niks erbij, want ik heb mezelf weer bij de kladden gegrepen: er moeten 5 kilo's Shirley af ( dit is inclusief de 2 bonuskilo's van de decembermaand), en dit is geen goede voornemen die ik op 1 januari liet ingaan, nee, ik heb het even een paar weken laten versloffen, en nu ga ik er weer tegenaan. Ik wil graag voor de zomervakantie 1 kilo onder de 85 kilo zitten, en dan hierop proberen te blijven zitten. Dat is nog het moeilijkst, het er af houden, maar wetend dat dit veel gezonder is dan er boven te zitten, en dat kleren lekkerder zitten, en je in de zomer niet met tegen elkaar aan schurende bovenbenen in een rok hoeft te lopen, motiveert dit wel.
Photobucket
Tuurlijk hoort hier de DDC bij, de dikke dames club, officieel de Weight Watchers, maar dikke dames club, oftewel DDC bekt veel lekkerder. Maar het staat niet zo deftig, zoals Angela het zingt, en ik denk ook niet dat ze zoveel leden zouden krijgen met deze naam. En al helemaal niet van de mannen, die je ook bij de DDC ziet, het zijn er niet zoveel, maar ze durven wel, tussen al die Rubens vrouwen.
Photobucket
Of zouden ze het hierom doen? Dat ze fetish hebben, geilen op dikke dames, ooh nou, dan kunnen ze hun hart wel ophalen hoor, bij onze DDC zie je dikke billen en grote boezems in overvoed.
Photobucket
Nu nog een reclame op tv van een mollige Gorden of Renee Froger, zingend dat hij zo graag naar de DDC gaat, omdat het werkt, om een beetje van die imago af te komen dat het een vrouwending is. Dan kan ik het DMC gaan noemen, maar ja, dat is ook weer zo verwarrend, dan lijkt het net of ik naar een borduurgroep ga, ipv een dikke mensen club..

woensdag 2 januari 2013

Mystery BOM


Photobucket
Bestaat er een betere manier om met het nieuwe jaar te beginnen, dan met een nieuw project? Dacht het niet.  Een dezer dagen vallen de enveloppen met stofjes en uitleg in de bus bij de deelnemers aan deze BOM en aan mij de eer het voor Quiltshop Leur te mogen maken, zodat jullie op mijn weblog stap voor stap kunnen zien hoe het gaat, ook al staat het duidelijk uitgelegd op papier.
Toen ik de quiltstoffen voor deze BOM kreeg, moest ik eerlijk gezegd wel even slikken, ojee, dit had ik niet verwacht. Jullie weten dat ik veel met fel en bont werk, maar zo ook mijn momenten van bezinning, rust en romantiek heb, Jane Austin meets Jane Stickle momenten, waarbij tante Grace ook graag aanschuift. Dus had ik er alle vertrouwen in, en na een beetje aaien, en er foto's van te hebben gemaakt, sprong er een vonk over, en helemaal toen ik aan de slag ging met de Moda stofjes, oeh, zo mooi! Meisjes, ik zou willen dat ik jullie de top kon laten zien zoals hij nu hier hangt, echt zo mooi!!  Er is maar een manier om er achter te komen hoe mooi mooi is, en dat is er snel aan te beginnen.
Mag ik jullie een tip geven? Ga 'gelijk' aan de slag (wel eerst de uitleg helemaal goed lezen), en zorg dat je elke maand bij bent, en dan is het heel goed vol te houden.
De lapjes worden allemaal in gelabelde zakjes gestopt, opdat ik niet in de war kan raken, het ziet er nu al mooi uit, en nog geen steek genaaid!
Photobucket
Een mooi project om te maken om de Singer Featherweight, ze staat er al klaar voor
Photobucket
en dames, als jullie het ook op een SFje gaan naaien, schaf dan via Ebay deze boventransport aan, ik zag hem in november al staan, en hij is perfect voor de lange afstanden. Francis werkt er ook al mee, zag ik gisteren.
Het boventransport zorgt voor gelijke transport van beide lagen stof, zodat de quilt niet scheef gaan trekken later.
Maar voor het begin van deze BOM, waar kleine delen genaaid gaan worden, gaat het gewoon prima hoor, zonder boventransport.
Eerst ging ik aan de slag met snijden, wat een genot met die mooie stofjes, maar ook wel eng, stel dat het mes uit zou schieten...dus geconcentreerd aan het werk, met muziek op en goed licht op het werkblad, en 3x checken voordat ik sneed.
PhotobucketPhotobucket
De gesneden stukjes hierboven moesten in een zakje gestopt worden voor later, en ik mocht op andere gesneden lapjes gaan tekenen.
In deel 1 van deze BOM leggen ze uit hoe je op een snelle manier de Half Square Triangles op de naaimachine maakt, zowel met Triangulation-software te bestellen bij Quiltshop Leur, ideaal, want je hoeft bijna niet na te denken,  software op je pc installeren, printen en de pijltjes volgend naai je op de lijn zonder af te hechten, met dikkere naald en kleinere steek ) zodat het papier er makkelijker afgetrokken kan worden, en de maten kloppen elke keer! En doordat het papier er nog op zit als je de driehoekjes openvouwt/strijkt, hoef je niet bang te zijn dat de boel uitgerekt wordt. Natuurlijk wel oppassen met het afrukken van de papiertjes, dit doe je heel voorzichtig. Kijk maar op het filmpje hieronder:

en ze leggen ook uit hoe je deze blokjes kunt maken zonder deze software (welke ik hieronder laat zien), voordeel is dat je geen papiertjes hoeft te verwijderen na afloop, en je begint dus zo:
Photobucket
met een dunne zwarte stift ja, maar je tekent op de achterkant van de stof, en daar waar je stikt teken je een heel dun stippel lijntje. Dit lijntje is voor de mensen die moeite hebben met het kwart inch-naadje te stikken, omdat ze geen kwart inch voetje hebben (ik tekende een iets smaller naadje, leg later in dit blogje uit waarom).
Photobucket
en toen mocht het naaien beginnen, met een hele mooie dunne Aurifill, waarvan ik onlangs pas ontdekte dat het dopje er af kon, om het begin van het draadje te pakken te krijgen. Ook makkelijk om na afloop, als je het klosje wilt opbergen, het uiteinde weer onder het dekseltje vast te klemmen, zodat het klosje niet in de bak/zak/doos/la afrolt.
Photobucket
Photobucket
Dit is een heel prettig garen, heerlijk glad, pluist niet, breekt niet zomaar, en het is (bij Quiltshop Leur) te koop in prachtige kleuren.
Ik maakte even een proeflapje met het schuivertje, om een goede naadbreedte te krijgen,
Photobucket
en kon het er gelijk weer afhalen, omdat ik het niet kon gebruiken bij deze blokjes, omdat ik in het midden moest naaien, hoezo blond?? Lekker ketting naaien op de SF
Photobucket
als een tierelier ging het!
Ik draaide de ketting om en bewonderde de achterkant, huh, die was wel erg mooi. What's wrong in this picture?
Photobucket
Nog niet goed beseffend wat er loos was, zette ik de schaar al in het eerste setje, aaargh!
Photobucket
en aangezien het muntje nog niet was gevallen, ging het mes in het volgende setje (om te laten zien hoe het ook kan...) vreselijk, ik krijg er nog rillingen van als ik er aan denk.
PhotobucketPhotobucket
en toen ik de lapjes open vouwde, drong het pas door wat ik had gedaan, ik had 2 kopjes koffie en een groot stuk chocolade nodig om van de schrik bij te komen.
Het begon al goed, ik had dus de goede kanten van het lichte lapje tegen de achterkant van het bloemenlapjes gelegd! Lang leve het tornmesje, en omdat het glad garen was dat ik had gebruikt, kon ik het ook hier en daar heel makkelijk uittrekken.
Photobucket
en even later kon ik ze op elkaar leggen, maar dan wel met de goede kanten op elkaar.
De gesneden delen heb ik heel voorzichtig moeten loshalen en weer naaien, want op die schuine delen zit rek. Vandaar dat ik ze eerst met stijfselspray van Birdblocks behandelde,  (na het insprayen gaat de strijkbout er even op, ruikt zalig, maar dat is bijzaak) zodat ze steviger zijn om te hanteren. Ze voelen dan net zo stevig aan als pas gekochte niet gewassen stof. Ik was trouwens zelden stof van te voren, juist omdat ik dit prettig vind, ik houd wel van zo stevig.
Photobucket
Toen ze allemaal klaar waren, mocht SFje uitpuffen, ze kreeg een restje stof om haar kwijl mee op te vangen
Photobucket
en ging ik de gemaakte vierkantjes op maat snijden, op 2,5 inch.
Photobucket
Ik had binnen de kwart inch naadlijn genaaid, waardoor de blokjes allemaal een beetje te groot werden, en dit had ik wel express gedaan hoor :-)  ik heb liever dat ik ze op maat moet bijsnijden, dan dat sommige blokjes net niet groot genoeg zijn.
Photobucket
Met het snijden van de blokjes houd ik mijn vinger precies op het puntje, zodat het rolmes de stof niet weg kan duwen, en hierdoor het blokje vervormt vanonder de liniaal vandaan komt. Een goed scherp rolmes is een must, voor een paar euro heb je een mes dat door boter gaat, goed gereedschap is het halve werk! Maar zorg wel dat de vingers binnen de liniaal blijven,overhangende topjes of nagels gaan er zonder pardon af. Komt er toch bloed op je dierbare stof? Met een beetje speeksel krijg je het er zo uit.
Omdat SFje af en toe wat steekjes over had geslagen, heb ik voor het slapen gaan al haar inwendige bewegende delen in de olie gezet, en met het voetje omlaag (moet altijd om de spanning van de veer af te halen) en een doekje onder het voetje, niet alleen om de olie op te vangen, maar ook om het voetje te beschermen tegen de scherpe ondertransporttandjes, en de naald omlaag, om de olie lekker gericht te laten uitdruppelen in het poetsdoekje. Voordat ik de volgende morgen weer aan de slag ging, heb ik net zo lang genaaid op een licht lapje, tot er geen olie meer van de naald af kwam. Volgende keer moet ik toch maar wat zuiniger zijn met de oliefles.
De gemaakte blokjes en gesneden stukjes lagen er mooi bij in de zakjes, met de checklist er onder, het was nog geen dagje werk. De kop is er af, en ik kan niet wachten tot de volgende maand!
Photobucket