donderdag 27 september 2012

In de startblokken


Ik ben er helemaal klaar voor, met de voorbereidingen voor het quiltweekend in Nieuwkerke.  Dit is het enige wat ik mee ga nemen, de trolley en de quilts,
Photobucket Photobucket
de quilts rol ik vlak voor vertrek pas op, en dan in een grote tas; hier zit dus mijn beddengoed al bij, en 3 quilts om te showen, ja ik verwacht koude nachten. Ojee, ik moet de tas met kleren en zulks niet te vergeten, dat zou fraai zijn. Mijn moeder is ook van de partij, ik pik ze op de heenweg op, even een kopje koffie drinken, de bagage wordt dan in de auto gepropt, en rijden maar! Hier verheugen we ons al een jaar op!
Het weekend is georganiseerd door Katrien, met in de culinaire hoofdrol de man van Inge, Filip. Wij quiltsters -zo'n 24 stuks- mogen op de eerste dag voor eigen culinaire input zorgen, in de vorm van een pot-luck; sinds jaar en dag zorg ik voor de zalmwraps, en als zoets voor bij het zaterdagmiddag buffet heb ik moorddadig lekkere koekjes gebakken, en dit is allemaal te danken aan Gert, die ze ook al had gebakken, en de link van het recept had doorgegeven, zie hier. Ik heb er pecannoten en cranberry's door gedaan, jammy.
Photobucket
En over verwennen gesproken, ik heb de give-away gewonnen bij Mascha, jeuj, ik was zo blij, dat had ik echt niet verwacht, alleen maar gehoopt. Heerlijke lapjes komen eerdaags mijn kant op, oh, jippie, zitten die lieve dingentjes er dan ook bij die ik op haar website zie staan? Oh ik ben wel met mijn neus in de boter gevallen zeg. Ze passen perfect bij de andere lapjes die ik al eerder een keer in haar winkeltje had gekocht, oeh, voel ik daar weer een quilt aankomen?
Vanmiddag was er bee bij mij, maar 3 van de 4 dames konden niet komen (werk, werk en geen auto), en Miranda belde op het laatst ook af, want de levering van laminaat was bij hun nieuwe huis op de oprit achter gelaten; de mannen konden het niet de garage in zetten, en nu moest ze het allemaal zelf in haar eentje de garage in zien te krijgen voordat de bui los barstte. Met een "Ik kom er aan", scheurde ik de straat al uit, Photobucket -hun nieuwe huis is op nog geen 5 minuten rijden van ons vandaan- en 3 kwartier later stond de boel veilig binnen. We hebben niet te zwaar getild, zodat we nog wat rug en armen over zouden hebben; nog even wat gekletst, een show en tell door het 'komt wel goed schatje' huis, en toen weer huiswaarts.
En nu lekker dromen, en dan horen jullie zondagavond of maandag pas weer van me. En als jullie maandagmorgen schoten horen, ben ik het maar
Photobucket

8e quilt klaar

Woensdagavond zette ik de laatste steekjes aan de 8e affo van dit jaar, waarvan er 4 alleen al deze maand, goh, bestaat er zoiets als hyperquilteroidie? Zoja, dan heb ik het, maar ik lijd er niet echt onder, haha, laat maar komen! Voor het avondeten moest de bies er nog op, en ik had hem even op de grond gelegd om te kijken of het nergens trok,
Photobucket Photobucket
en gelijk kwam Zopje aanlopen, hij is in zijn vorige leven vast een quilter geweest, kan niet anders. Of zouden wij quilters allemaal na onze dood terugkeren als katten, met quilters als baasjes. Ooh, dat zou fijn zijn, hier kan ik me wel in vinden hoor.
Nadat ik tijdens DWDD de ophangsleuf had tegen gezoomd, waarbij ik me hevig in de vinger prikte bij het zien van 2 zoenende mannen, hete stoom en mooie lijven, legde ik hem nog even op de bank voor de foto, voordat hij in de wasmachine ging
Photobucket
Zipje was in zijn vorige leven duidelijk een iets minder fanatieke quilter dan zijn broer,
en ooh wat is-ie er mooi en fris ruikend uit gekomen! De colorcatchers zagen mooi licht-mosgroen, geen uitgelopen kleuren, en de blauwe lijnen van de stift waren ook verdwenen. Op de foto zetten ging niet zo makkelijk, de flitser maakte er een fletse boel van,
Photobucket Photobucket Photobucket
en zie hoe mooi zonder flits (ja, ik ben hem mooi gaan vinden naar mate het quiltwerk vorderde).
Photobucket Photobucket
Ik had nog een tentstok -en dat voor iemand die nooit kampeert :-) - en kon hem mooi over de balustrade hangen. Hoor de kippen kakelen, diep beledigd dat ze hun uitzicht kwijt zijn. Stil maar kippetjes, vrijdag is-ie weer weg, want dan gaat hij mee naar Nieuwkerke, naar het quiltweekend, en nee, jullie blijven thuis, jullie zijn daar al eens geweest, jaren geleden.
Photobucket
alle 8 goed

maandag 24 september 2012

Nog 2 hoeken te gaan


Zopje in diepe rust, en Zipje die me spinnend en kletsend bedelde om te kroelen, toen ik vanmorgen de kamer in kwam, alsof ze me willen zeggen: "Kijk vrouwtje, zo kan het ook.".
PhotobucketPhotobucket
Maar het was zo lekker buiten, dat ik na ontbijt en een serieuze mok thee toch in de tuin ben gedoken, graskanten netjes rechtsteken en daarna op de knieën (op een plank) om het gras en onkruid te verwijderen; let wel, alleen onkruid wat binnen handbereik bevond, ik was niet van plan om in de perken te gaan ruimen. Tja, 'was' , want toen ik klaar was, en nog droog, heb ik ook het eerste plantenperkje bij het keukenraam gedeeltelijk gewied, tot de container vol was, altijd een mooi moment om te stoppen.
Na de lunch van vers gebakken brood en een kopje koffie om het af te leren, moest ik Zopje van de quilt afjagen, zodat ik iets kon uitproberen wat ik in mijn hoofd had zitten voor de vierkante hoekblokken. Ik had er een pijl in gezien, en wilde een beetje in de sfeer van de sterren rechte lijnen quilten, en dat is goed gelukt.
Ik gebruikte het ronde transparante voetje nr 44 (schoteltje) om de afstanden gelijk te houden. De hoekdelen kregen  weer dezelfde verenmmotief als eerder gebruikt, zodat er herhaling in zat.
Photobucket
De driehoek blokken aan weerszijde vulde ik op met Spinning Daisy van Leah, wat een geweldige site met tutorials heeft deze dame! Kijk, hier is de eerste al klaar, leuk om te maken!
Photobucket
Het patroon lijkt eenvoudig, maar is best wel een lastige, ik was bij het 2e blok even het padje kwijt, (what else is new?) gelukkig valt het niet zo op,
Photobucket
Photobucket
Morgen nog 2 hoekdelen doorquilten, en dan kan de bies er op! Welke kleur, geen idee, misschien wel wit, lekker simpel.

zaterdag 22 september 2012

Tandje terug?


Vrijdag moest het quiltwerk even wachten voor de huishoudelijke zaken, zoals schoonmaken, want oooh, het was hard nodig! Als een tornado ben ik aan de slag gegaan, en tussen het inweken van toiletpotten, douchebakken, kranen en wasbakken hield dat ook het uitmesten van mijn naaikamer in, want daar was niet meer te zien wat voor kleur de tafels hadden. Ik kon nergens meer iets op een harde oppervlakte leggen, alles lag al vol, dus werd er gestapeld, en met het beeld van vervuilde ziekelijke verzamelaars in beeld, had ik geen aanmoediging nodig.  Bijna 3 uur duurde deze aanval, en toen kwam er bezoek, dus een mooi excuus om te stoppen; sanitair en alles stofzuigen was toen klaar, mijn kamer kan nog wel wat
puinruimen opruimen gebruiken, maar dat bewaar ik wel voor de regenachtige dagen.
PhotobucketPhotobucket
PhotobucketPhotobucket
Suzanne schrok zich wild toen ze mijn kamer zag. "Huh, stond deze hier al?", vroeg ze, toen ze mijn snijtafel naast de deur zag, en gaf een dikke knipoog. Ik beloonde mezelf na het avondeten (zalige pompoensoep gemaakt)  met een paar uur spelen achter de naaimachine. Het simpele streepwerk is nu rasterwerk geworden, veel beter zo.
Photobucket
Vanmorgen ontdekte ik een mooi patroon voor deze blokken, en alvast eentje gedaan voordat de plicht riep.
Boodschapjes doen en daarna de tuin, want die had ook aandacht nodig. Het gras maaien en kanten steken, en gelijk ook maar snoeien en onder de hagen opruimen, wat Zopje -die aan de andere kant van de heg liep- wel erg spannend vond; hij dacht dat er een vette muis zat, en sprong opeens door de heg heen vlak voor me op, ik schrok me wild, en hij ook, want met een grote bokkensprong was hij ook net zo snel weer weg. Zipje lag de hele tijd op het pad, mij in de gaten te houden, af en toe een beetje kletsen als ik zijn kant op keek, en verder lag hij gewoon genieten van het zonnetje.
Deze stond verdacht laag, toen ik manlief voorbij zag lopen, en vroeg hoe laat het was: "Kwart voor 7", ojee, vandaar dat ik me slapjes voelde, ik had niks meer gegeten sinds half 1, snel opgeruimd en wassen en eten; de tuin ziet er al heel goed uit, ik ben op de helft gekomen, en hoop het morgen of overmorgen af te krijgen, net als de sampler.
PhotobucketPhotobucket
Hier heb ik vanavond nog 2 blokken gequilt, ik begon een beetje te klungelen (ontdek de fout, ik was de tel kwijt :-) ), dus ben er maar mee gestopt voordat er ongelukken gebeuren. En morgen kan ik, nadat ik de laatste heb gequilt (hoe heet dit blok hierboven eigenlijk?), nadenken over deze hoekblokken te zien op de foto hieronder, ik wil ze als eenheid quilten, dus het vierkant en de 2 driehoeken aan weerszijde, maar of dit gaat lukken?
Photobucket
Maar het kan ook gebeuren dat ik morgen een voorbeeld ga nemen aan deze schat
Photobucket
lekker bankhangen, boekje lezen, hangt een beetje van mijn spieren af, een dagje rust kan geen kwaad; en ondertussen dromen dat ik de schattige lapjes van de give-away ga winnen,  die Mascha organiseert vanwege haar verjaardag, klik hier maar. Met zoveel reacties al op haar blogje zal het wel bij dromen blijven, maar ook dat is fijn, soms is begeren mooier dan bezitten, hoewel, niet in dit geval ;-)

vrijdag 21 september 2012

Goedgekeurd


dat dacht ik, toen ik donderdagmorgen beneden kwam en Zopje intens gelukkig zag liggen,
Photobucket
en toen hij de flits hoorde, keek hij even op, kneep zijn oogjes dicht en open, alsof hij wilde zeggen: "Goed gedaan kul.". En de oplettende kijker ziet gelijk dat ik al een ander blok heb gequilt, in het boek van Quilting Designs from the Past
PhotobucketPhotobucket
vond ik deze beauty van een ontwerp, ik heb er een klein beetje aan veranderd, en zie het resultaat.
PhotobucketPhotobucket
Opgetekend met de blauwe uitwisbare stift, en quilten maar.
Photobucket Nu heb ik een steekregulator op de Bernina (BSR) en stel de steeklengte dus in, en bij het maken van de rondjes zet ik de steekjes korter dan bij het maken van de veren, want hoe kleiner de steken hoe vloeiender de lijnen zijn. Eerst maakte ik elk rondje afzonderlijk, maar kijk, als je er een slinger van maakt, dan kan je het op de terugweg weer met een andere slinger als rondjes maken. Hoe korter de op en neergaande lijnen elkaar opvolgen, hoe dichter de rondjes tegen elkaar aan komen.
Photobucket Photobucket
Tijdens de pauzes van de series vanavond heb ik de 2e krans gemaakt, en meer geluk dan wijsheid: de veren draaien dezelfde kant op, poeh, daar had ik niet op gelet. Nu nog een vierkantjes-raster van de lijnen in het midden maken, ik zie dat ik er enkel lijnen naar 1 kant heb lopen. Is zo gedaan, en dan nog 2 blokken, en dan weer nadenken over de volgende blokken.
Donderdagmiddag was er de bee, en om iets handzamer te doen te hebben, ben ik met iets nieuws gestart.
Photobucket
Ja, ik weet het, veel te erg, maar ik heb mezelf moeten beloven hier alleen aan te werken in de kleine pauzes, als ik koffie drink tussen de bedrijven door. Ojee, nu krijgen mijn handen weer geen rust ;-) ook al is het cadans van steekjes naaien wel erg rustgevend, zalig dat tsjoek-tsjoek-tsjoek geluidje van de naald die door het stof zoeft. En als als Zipje even stopt met spinnen -hij ligt de laatste tijd erg veel op schoot- kan ik het helemaal goed horen, mmmm.
Jaren geleden (of was het pas vorig jaar?) had ik de Life is Beautiful patronenpakket gekocht in Zwijndrecht, ontworpen door Helen Stubbings, mijn moeder wilde hem graag maken, en zo zouden we weer samen aan de gang gaan; maar aangezien ik nog met meer dan genoeg dingen bezig was, bleef het bij mij in de kast liggen, en vanmiddag dacht ik er weer aan.
Snel een wit lapje gepakt, hele dunne vlieseline om er tegenaan te strijken, zodat de draadjes niet doorschemeren, en oja, welke kleur borduurgaren zou ik nemen? Pff, dat is lastig nadenken onder druk, ik koos voor mijn eerste ingeving, mooi rood is niet lelijk. Misschien dat ik elk blokje een ander kleurtje geef, doe es gek.
Daarna snel naar beneden gehold om het patroon op te strijken en de deur uit gevlogen om te gaan bee-en; we waren maar met z'n drietjes -de twee andere dames moesten werken-, maar wat een fijne groep meiden, gezellig, lief, een woord en gebaar van troost, grote pot thee, zalige koekjes, en er werd nog gelachen ook. Onze nieuwste lid biechtte op dat ze steeds minder zin had in het huishouden, nu ze het quilten had ontdekt, en of wij daar ook last van hadden. We keken haar grinnikend aan, huishouden? Welk huishouden?
Photobucket
Even iets anders, wat een rare tekst zit er bij die LIB blokjes, neem nou wat ik net heb gemaakt, "Life is what you make it to be" dat loopt toch  niet lekker, dat hapert bij het hardop opzeggen, vind ik. maar goed, het is de ontwerpster's moertaal, dus dat zal wel kloppen. Nou denk ik dat ik op internet andere spreuken ga zoeken, en deze er onder ga zetten, niet bij alle blokjes hoor, alleen daar waar ik het er niet mee eens ben. Lekker eigenwijs.
Ik zag al dat er een website was met een tutorial van hoe je de quilt moet (kan) afmaken op de quilt-as-you-go methode; en bij deze blogger kan je heel veel mooie LIB blokjes zien, maar ook andere, ooh dat is toch smullen allemaal.

woensdag 19 september 2012

Mevrouwtje


Gistermiddag was ik bij het postkantoortje bij de boekwinkel met een stapeltje enveloppen met kaartjes er in,  en een dikkere grote enveloppe met stof er in, en ik legde de dikke enveloppe op de toonbank. "Kunt u deze enveloppe voor me frankeren, alstublieft", vroeg ik netjes aan de meneer die daar werkte en zich duidelijk heel belangrijk voelde; hij keek met een "hohoho" blik van de enveloppe naar mij: "Nou, mevrouwtje, dat gaat als pakketje gefrankeerd moeten worden, want dat past niet door de gleuf!", en hij hield de enveloppe voor een plastik frame dat de afmeting van een door de post goedgekeurde gleuf voorstelt. "Ziet u wel mevrouwtje, dat gaat zo niet, en bij de post zijn ze hier heel erg streng op."
Photobucket
Nog 1x "Mevrouwtje" zeggen, en ik trek hem over de toonbank, eens laten zien hoeveel spierballen ik wel niet heb. Maar nee, ik ben goed opgevoed, laat liever mijn verbale spierballen zien, of mijn vindingrijkheid, net wat het eerste boven komt drijven.
"Mag ik de enveloppe even terug?", vroeg ik op dwingende toon, en aan de reactiesnelheid van de man te zien had hij thuis niet de broek aan. Ik trok de plakbandhouder naar me toe, en plakte toen hup-hup-hup de randen van de enveloppe een eind over de enveloppe heen vast, waardoor hij centimeters smaller werd, en overhandigde hem de enveloppe weer. De man keek me met afgrijzen aan, en toen hij begon tegen te sputteren met  "Maar wat doet u....", was ik al klaar. "Zo, probeert u het nu nog maar een keer", en hij moest toegeven dat de enveloppe er nu wel door ging, "Het gaat maar net.", zei hij, het laatste woord willen hebben. "Net is ook een meiske", was mijn repliek, een typisch Brabantse uitdrukking die nergens op slaat, maar ja, om dat te snappen moet je denk ik een echte Brabander zijn.
Photobucket
Zopje snapt er niks van, ligt er elke avond een quilt zomaar op de grond; hij durft (of wilt) er niet op te slapen, elke morgen springt hij van mijn bureaustoel af die bij de naaimachine staat. De sterren zijn ook allemaal klaar, en nu eens kijken hoe ik de andere blokken ga doen, een hele uitdaging, maar Zopje wilt me hier wel bij helpen, hij zit er al klaar voor, nu ik nog.
Photobucket

maandag 17 september 2012

Girls Day Out quilt hangt

Maar eerst even de Bridget Millar showen, na het wassen en plat liggend drogen zag hij, of liever gezegd: zij er heel mooi uit, wat komt het quiltpatroon er prachtig uit!


 

 En wat een verschil van avondfoto en dagfoto. Als je goed kijkt, zie je links onderaan een misser, ik was het spoor even bijster met het optekenen, en kwam er tijdens het doorquilten achter, en besloot toen om het zo te laten.

De Girls Day Out was vanmorgen eindelijk droog, en ook die hangt mooi tegen de muur, dit wordt voorlopig haar vaste hangplek, niet te hoog, zodat alles goed te bekijken is.





Voor detailfoto's klik je hier, en dan kan je op de foto staan en klikken, lekker groot! En wil je de volgende foto zien, klik je weer op de foto, en kan je op next klikken.


En dan het quilten van de sampler, die toch al een jaar of 10 denk ik in de tas heeft gelegen, de sterren heb ik ge-echouquilt naar het midden toe, ik zal aan de buitenkant het echtoquilten voort zetten, foto komt later. Daar was ik jaren geleden al aan begonnen, zag ik, met transparant garen, want het mocht vooral niet opvallen,  ha, hoe anders denk ik er nu over, transparant garen gaat hem niet worden voor deze quilt.

De driehoeken heb ik gisteren getackeld, op 2 na zijn ze klaar, in een verenmotief. Nooit eerder zo groot gewerkt, ik heb jaren geleden een klein quiltje hiermee gequilt, maar dat was meer een broddellapje, en in een kleur garen als dat van de ondergrond.
Hoe anders is het nu, ik heb lichtgroen garen gepakt, waar een mooie glans op zit, en een hele dunne garen op de spoel, heb een paar keer gekeken naar Youtube filmpje, zoals deze hoe Patsy Thompson deze veren maken, en toen ben ik ervoor gegaan.
Ik moet zeggen, het is me niet tegen gevallen, en al doende leer je, vooral als je achteraf alle veren eens kritisch gaat bekijken; ik heb eerst een lijn gestikt van links naar rechts, in een boog naar de punt toe lopend, en ik moet dus niet meer zo in een scherpe bocht eindigen bij de punt, want dat wordt er niet mooier op.

Ook met het begin moet ik niet te veel neuzelen, het lijkt nergens op! (Zie linksonder)
 
Na het opnieuw  bekijken van het filmpje -ik zit haast met mijn neus op het scherm- zie ik waar ik nog beter op moet letten, namelijk het mooi in een punt terug laten komen van de veren, die er eigelijk als dikke of langgerekte druppels uit zien. Haar opmerking, dat de veren juist moeten wisselen van vorm en maat om het geheel mooi levendig en geloofwaardig over te laten komen, vind ik wel heel fijn om te horen, past goed in mijn straatje :-)
Wil je blaadjes proberen, kijk dan op dit filmpje