woensdag 30 november 2011

Bezigheidstherapie

Het leek wel of ik afgelopen week niks had gedaan in de tuin en aan de voorkant van het huis, het blad lag weer als een dikke deken op de grond; elke keer als de deur open ging, waaide er weer een knisperend blaadje naar binnen, door Zipje en Zopje in no-time versnippert en door de hele kamer verspreid. Zo blijf je aan de gang, en dus ging ik weer aan de slag met de bladblazer, en al blazend liep ik weer tot halverwege de straat, tot de bocht. Want het is een krappe bocht en behoorlijk linke boel om daar te fietsen als er ook een auto rijd, het is met al dat natte blad akelig glad.
Bladblazen is net als met naaien, je blaast steeds een stukje verder, omdat het zo lekker gaat, en zo stond ik dus bij de oprit van het huis in de bocht blad het plantsoen -een stukje terug in de bocht- in te blazen, toen de bewoonster van het huis van de oprit aan kwam lopen, gewapend met een groencontainer en bladhark. Deze vriendelijke dame was in een chique tuinstijlmode gekleed, van de laarsjes tot aan de matching handschoenen, alles kleurde bij elkaar, alsof ze zo uit een dure tuinmagazine was gestapt. En ik, gekleed in een felblauw-rode oversized fleesevest, wat een contrast, maar we hadden wel iets gemeen; beiden vonden we het bladruimen een fijne bezigheidstherapie. En terwijl zij het blad van de oprit veegde, liep ik al blowend weer terug naar huis, het zag er weer netjes uit, voor zolang het duurt.
Nog een paar weken, en dan zijn de bomen kaal, en dan kan ik sneeuwschuiven, met een beetje pech.

En over bezigheden gesproken, hebben jullie op de weblog van Jeanneke ook gelezen over haar huisjes-actie, waarvoor ze een aparte blog heeft ? Ik ben er voor gevallen, zie ook het huisje rechts op mijn weblog, ooh, wat leuk! Die kat voor het raam doet 't hem. Start in januari, dus nog even een sprintje trekken, want ik wil voor die tijd wel een paar dingen af hebben....

Kreunen en zuchten

Met veel peptalk had ik mezelf ertoe gezet om te gaan sporten, even nog uitstelgedrag door de benedenverdieping te stofzuigen en dweilen, het had in ieder geval wel nut, dit gedrag, al was het maar dat de boel schoon en ik warm werd. Het was rustig in de sportschool, het was etenspauze, en ik ging fanatiek van slag. Toen ik medelijden met mezelf dreigde te krijgen (moe), en niet de hele minuut vol per oefening wilde volmaken, deed ik net of mijn coach via een webcam in de klok op me zat te letten, en ik sprak mezelf toe: "Kom op, nog 5 keer, nog 4, nog 3, nog 2, nog 1, en de laatste!", om dan na even uitpuffen de volgende oefening te doen. En zo werkte ik me al kreunend en steunend en tegen mezelf pratend door het hele schema heen, van de ene zaal naar de andere.
Een man van over de 80 kwam naar me toe, "Moet ik de dokter voor je bellen, je zit zo te kreunen.", en hij knipoogde naar met pretoogjes, om op een rustig tempo zijn spieroefeningen verder te doen, terwijl een forse vrouw - iets ouder dan mij- met opgetrokken wenkbrauwen naar me keek. Ik zei: "No pain no gain.", maar ze ging er niet op in, ze liep sloffend van toestel naar toestel, deed een paar halfslachtige pogingen per toestel, en vertrok; die had er duidelijk geen zin in. Na een half uurtje sleepte ik me hijgend met trillende benen de trap op, de kleedkamer in, het zat er weer op, tot vrijdag!

Daarna lekker wat gelezen en ook aan het blok verder gewerkt, het zit er allemaal op, en nu nog even alles goed symmetrisch neerleggen en dan de strijkbout er op.
Mijn oog constateerde dat het blok niet geheel symmetrisch is, ook al heb ik keurig de lijntjes gevolgd, en toen ik het vierkante liniaal er op legde, viel het helemaal op. Zo ga je natuurlijk niet naar een quilt kijken, dat snap ik, maar ik wilde even weten of het aan mijn blik lag, omdat ik er een beetje schuin op keek, of niet.
Wow, wat een puinzooi op tafel, even een andere foto, voor de rust.
Kijk, dat lijkt er meer op. het volgende blok ga ik ouderwets zelf tekenen, met passen, liniaal en noest vouwwerk op een groot vel, want ik ben wat dit betreft streng voor mezelf.
Tot nu toe, dames, heb ik nog niets genaaid, alleen maar getekend, geknipt en op stof gelegd, een ieder die kan knippen kan dit ook, hier is niks aan, je moet er alleen even voor gaan zitten. En je moet het leuk vinden, en dat vind ik.
Volgende keer als ik weer hier over blog, ben ik met het stikwerk bezig. Eerst even verder gaan aan de Artesan Star, die al lekker vordert.

dinsdag 29 november 2011

Fleurig

Na een woeste nacht vol avonturen werd ik stijf en met pijnlijke rug wakker, klaar om aan een nieuwe dag te beginnen. De weegschaal gaf hetzelfde aan als de vorige dag, op déen of d'andere manier denk ik dat woeste nachten goede calorievreters zijn, maar dan denk ik dat er meer moet gebeuren, we zullen maar eens haken en ringen in het plafond aanbrengen voor zwaarder ammunitie. Naaah, dat betekent shoppen, geen zin in, gaat allemaal van mijn quilttijd af.
Over quilttijd gesproken, (ik had even een bruggetje nodig), het eerste blok van de RoS neemt al mooie vormen aan, al zeg ik zelf,
een beetje bescheidenheid kan geen kwaad, en natuurlijk is er alle ruimte over voor verbetering, maar ik zit pas in de eerste fase van dit blok, ik leg later wel uit wat ik hiermee bedoel, dat is, als ik het niet vergeet.
Vanmorgen plukte ik de printjes van de vergrotingen uit de printer, en knipte de stukken mooi vierkant, en toen bleken de afwijkingen te groot om er een mooi doorlopend patroon van te maken. Ik was mijn gedraaikont nu goed zat -het blok had al klaar kunnen zijn- pakte de iPad en zocht het adres van een fotokopie zaak op  in de buurt.

Op een verlaten industrieterrein parkeerde ik mijn auto bij het bedrijf, de ingang was makkelijk te vinden, omdat er net een meneer naar buiten kwam lopen, maar anders had ik keuze tussen 3 deuren gehad. Binnen stond een grote zware meneer achter de computer interessant te kijken, maar niet naar mij, een andere man, klein en tegen zijn pensioen aan leunend,  in een donkere stofjas met serieus gezicht, kwam van achter uit de zaak naar de balie en zei niks. Ik zei: "goedemiddag." Hij keek wel mijn kant op, maar maakte geen oogcontact, en zei niks, een hele tijd lang niet, alsof hij heel diep stond na te denken, en toen zei hij ook: "'Middag.". Hij had zeker even de tijd nodig, hoorde dat ik goedemiddag zei, en toen dacht hij  misschien "Middag? Het is toch nog geen 12 uur?". Het was kwart voor 12, oké, ik zat er een beetje naast, maar tegen de tijd dat hij wat zei, klopte het bijna, misschien dat hij daarop stond te wachten, tot het wel middag was, omdat hij mij niet wilde corrigeren.

Ah, ik weet het niet, maar het was wel tekenend voor de rest van het gebeuren. Ik toonde de man het boek en de kopietjes die ik al van de blokken had gemaakt, en vroeg hem of hij er eentje voor mij op 200% kon vergroten, maar dan zwart-wit.
Hij keek lang en zonder iets te zeggen naar het kopietje, alsof hij daar een antwoord op kon vinden, zijn blik stond nors, hij draaide het papier om, en keek toen weer naar het papier. "200% zegt u, hoe groot moet het dan worden?".  "Nou, 2 keer zo groot als wat u daar ziet", zei ik, hij kon er niet om lachen. Hij richtte zich op zijn collega, die volgens mij wordfeud aan het spelen was, en liet het papiertje zien. "200%, hoe groot is dat dan?" Zonder op te kijken zei zijn collega ook, dat dat 2x zo groot was.
De man mompelde wat, keek nog bozer, en liep toen wat doelloos heen er weer, op zoek naar een meetlatje of zo, en toen kwam hij weer bij de balie. "Dat gaat lastig worden", zei hij, bedenkelijk kijkend, en toen vroeg hij hoeveel kopietjes ik ervan wilde hebben, en of het hele boek gedaan moest worden, en dat dit echt niet allemaal voor vandaag kon gebeuren.
"Met 1 vergroot kopietje ben ik al blij", zei ik, en weer keek hij lang naar het papier, ik durfde niks te zeggen, misschien was die man niet goed in zijn bovenkamer, was het licht daar niet allemaal aan, en toen liep hij zowaar naar achteren, naar de printafdeling; heel wat minuten later kwam hij met een langwerpig vel terug, waarop het gewenste vergrote kopie stond, in zwart-wit. "Dat is dan €3,40,"zei hij, alsof hij opeens haast had, en ik vroeg of ik korting kreeg als ik 15 afdrukken liet maken, maar nee, dan was het gewoon 15x 3,40. Ik bedankte hem en ging toen huiswaarts.
En dit heb ik vanmiddag/avond gedaan:
 
Ik had vorige week op de bee alle patroondelen overgetrokken op de Fast2Fuse Steam aSeam light vellen (je had gelijk Yvonne), een soort vliesofix, maar dan zit het plakvlies tussen 2 perkamentachtige vellen papier. Dus vanmiddag heb ik de patroondelen op de juiste stofjes geplakt, en dit is zo fijn van Fast2Fuse Steam aSeam light, je hoeft het er niet op te strijken om het te laten plakken, en je kunt het er ook zo afhalen, als je het per ongeluk tegen de goede kant van de stof heb gedaan.  Dus alles op stof geplakt, uitgeknipt, en met de vergroting onder de stof op de lichtbak kon ik goed zien waar alles moest komen, bij het op de ondergrondstof plakken moet je natuurlijk ook het andere papiertje eraf peuteren, maar dit gaat makkelijk, en het plakvliesje blijft gewoon tegen de stof plakken. Zoals het er nu ligt is het nog niet gestreken, en toch valt het er niet af als ik er per ongeluk tegenaan nies of zo.
Nu de cirkel aanbrengen, volgens het boek moet het met biaisband, maar ik ben eigenwijs en knip het liever uit als een cirkel, zoals je hier ziet
zie je hoe makkelijk het vlies los komt van het uitgeknipte middendeel, zodat ik dit later nog voor iets anders kan gebruiken.
Ziet er al mooi uit he.
De groene rand moest ook 0,25 inch breed zijn, en ik heb me het laplazerus gezocht naar de biaistape maker, maar niet gevonden, wel eentje van een halve inch breed, en eentje van 1/8e inch, maar een kwart inch, ho maar. Gelukkig ben ik niet voor 1 gat te vangen, deze truck heb ik geleerd van Fee Bricknell: teken 2 lijntjes met de gewenste biaisbandbreedte, ik heb het op freeserpaper getekend, die ik eerst op de harde strijkmat had gestreken.
En dan steek je een lange speld zodanig door de strijkoppervlakte heen, dat deze op de lijntjes er in en er uit gaat.Het eerste stukje van de strook -schuin van draad gesneden- stof van 0,75 inch breed, peuter je met een punt van een naald onder de speld door, en je maakt voorzichtig een beginnentje, dat de randen van de band naar boven omvouwen, en elkaar mooi overlappen zonder dat de rand over een vouw piept. Dit strijk je goed plat, en zo trek je steeds een stukje van 5 cm onder de speld door, en strijk je het weer gelijk. Pas op dat je je vingers niet verbrandt. Daarna heb ik van Fast2Fuse Steam aSeam light smalle strookjes geknipt, en deze op de achterkant (dus waar de rafelrand zit) gestreken.
En zover ben ik vanavond gekomen. Als alles goed zit, ga ik het pas vast strijken, en dan ga ik het sandwichen, en hup onder de naaimachine. Alles met een stiksteekje op de rand van de stof vastnaaien, en de biaisband ook, of heel misschien dat ik die met de hand doe. Dit worden quilt as you go blokken, zoals ook in het boek staat beschreven als een van de manieren om deze quilt te maken. Dat gaat voor mij voor het eerst worden, maar voor alles is een eerste keer.

Nagekomen bericht, ik had me dus vergist, heb het a gecorrigeerd in het berichtje.
En hoe ik het doe, zo'n doorgestreepte Fast2Fuse als je deze mogelijkheid  niet ziet bij je eigen weblog?? Zo dus, met deze HTML tekst:
eerst een <
en dan de volgende tekst:
span style="text-decoration: line-through;">Fast2Fuse
en dan >
zonder spaties.

Je klikt dus op HTML bewerken, boven aan het bericht waar je aan het schrijven bent, zoekt het verkeerde woord op, en plakt de bovenstaande tekst op de plaats, en dan hoef je enkel het foute woord tussen de 2 > < te zetten. En klaar ben je.

maandag 28 november 2011

Zondag, rustdag

Of toch maar niet? Het begon wel lekker relaxed, ontbijtje opsmikkelen terwijl ik naar Medical Examener zat te kijken, Zopje probeerde zijn lijf tussen mijn kopje thee en schoot te wurmen, en hup ging zijn kontje omhoog en kreeg ik bijna een kom hete thee over me heen. Zopje!
Manlief noemt Zipje onze vierbenige cycloop, maar het is wel lief bedoeld; Zipje is weer helemaal de oude, ik mocht eergisteren de korstjes er af krabbelen, hij had er jeuk aan en na mijn gekrabbel was hij zo kroelerig.

Het eerste blok van de Rose of Sharon ging ik overtrekken, en een stemmetje in mijn hoofd zei (zo begint veel ellende) dat ik maar een kwart hoefde te tekenen, en dan 4 keer printen en klaar was ik. Dus deed ik dat,  en omdat het zo lekker ging, trok ik ook alvast blok 2 en 3 over.
Daarna ging ik naar boven om te scannen, en toen met Word vergroten, en toen printen, en het zag er goed uit.
Eerst eten klaarmaken, (een zalige bami), en Zopje kreeg bijna een gratis manicurebeurt toen hij opeens zijn nagels over de rand van het aanrecht sloeg, terwijl ik daar vlees stond te snijden.What the ....? Na het eten zoon naar de trein gebracht, met een tas vol schone was en diepvriesspul, en toen ben ik verder gegaan aan de RoS, tijdens de reclameblokken van Fringe, en tussendoor ook nog Wordfeud spelend net 3 dames, multitasking heet dat.
hier ligt er eentje onder de stof op de lichtbak, het is duidelijk te zien, maar met 1 partje onhandig, dus printte ik nog 3 stukken uit, ik was helemaal happy. Tot ik de 4 papieren kwartstukken knipte en tegen elkaar aan legde, oeps. Ik moest er 2 omdraaien, zodat ze in spiegelbeeld kwamen en toen klopte het wel, maar ook weer niet helemaal, want de tekening bleek niet symmetrisch, terwijl ik wel netjes had over getrokken. Maar ja, overgetrokken van een foto van een blok dat al klaar was, dus de maakster is ook niet perfect. Nou ja. Daar kwam ik achter toen ik al klaar zat met de stukjes om erop te leggen voor de plaatsing. Diepe zucht, ik weer aan het overtekenen, en nu het hele blok, en na een mokje pompoensoep,
ging ik weer scannen, weer in Word gegaan om het blok in 4 stukken te delen en toen weer op 200% vergroot. Het ligt nu uitgeprint klaar, ik ga er morgen wel naar kijken of het klopt, anders slaap ik niet, lig ik de hele nacht te draaien en te woelen.
Toch sluit ik de dag af met een goed gevoel, want zie wat ik voor een handig ophangsysteem heb gevonden voor de fibermailkaarten, toen ik op zoek ging naar transparant overtrekvel. Daar was ik al maanden lang naar op zoek geweest, en had de hoop al opgegeven, maar gelukkig niet. Geen idee meer waar ik hem heb gekocht, helaas. Maar het is wel een plaatje in de hal, zeker als het lampje aan is, want in het 2e kaartje van boven is veel bling-blinggaren verwerkt.

zaterdag 26 november 2011

Snap ik niet

Vanmiddag op de markt gekocht, voor €4,50, en dan liggen de bosuitjes en tomaten er niet bij
later liep ik door de supermarkt en rekende even met de prijzen die ik daar zag, ik zou dan bijna €10,- kwijt zijn geweest voor hetzelfde. Snap ik niet, waarom dat verschil?
Die grote vrucht links in een Pomelo, vooraan op het glazen schaaltje ligt een gepelde versie, en super lekker! Het is een hele dikke schil, en je moet het vruchtvlees ook uit de vliesjes van de partjes halen, maar het is zo de moeite waard; smaak zit tussen zoete sinaasappel en grapefruit in, niet zuur en een tikje bitter, maar ook weer niet te bitter. Ik pel zo'n vrucht, en dan neem ik 3 a 4 partjes om op te snoepen, en de rest verdwijnt in een zakje in de groentenla (blijft toch wel een dag of 3 nog goed), maar meestal haalt het de groenten la niet, de kinderen zijn er ook gek op.
Links achter is mijn favoriet onder de pompoenen, de buttercup, en de soep die ik er van maak is superlekker! Receptje staat helemaal onderaan.
Ik wil de Rose of Sharon quilt maken, 'k heb de patroondelen al overgenomen en wil ze morgen op de achtergrondstof bevestigen. Voor de plaatsing van de delen op de stof moest ik even naar de copyshop gaan (staat ook in het boek) om de afbeeldingen met 200% te vergroten en af te laten drukken. Dan krijg je dus kleurenafdrukjes, die een rib uit het lijf gaan kosten, of zwart-wit waarvan je bij sommige delen amper verschil in kleur gaat zien. Ik snap niet waarom de makers van dit boek niet gewoon een patronenvel met al deze blokken er bij heeft gedaan, is een kleine moeite voor hen. Waarom niet gedaan? Ik ben ook een beetje pissig op mezelf dat ik vanmiddag voordat ik de stad in ging met de afbeeldingen niet even heb gekeken of de copyshop er nog is, want ik heb de halve stad afgelopen om er achter te komen dat de winkel was overgenomen door een ander bedrijf.
 Nu ga ik maar de foto's van de blokken overtrekken met patronenpapier, en dan in 4-en knippen en dan met onze printer op 200% afdrukken. Kijk, voor sommige blokken kan ik echt wel gewoon op het gevoel mijn plan trekken, maar ik moest en zou met block 1 beginnen, en daarin zit veel biaisbandwerk, en dat moet toch wel precieselijk gebeuren.
 

 Vanmiddag liep ik dus in de stad, en het was druk, overal mensen die liepen te sjouwen met tassen vol cadeautjes, best wel gezellig om te zien. Meestal schiet ik er snel voorbij, als ik achter een stel treuzelaars loop, maar deze keer wilde ik toch wel meegenieten met hun discussie. Man en vrouw rond de 30, veel haar, opzichtig gekleed, hij flink aan de maat, zij als een naald zo dun en op superhoge hakken, beiden zwaar behangen met bling bling;  beiden met armen volgehangen met tassen van speelgoedzaken, en daarnaast hadden ze ook nog allebei een heel groot pak in hun handen, de man kon amper voor zich kijken en volgde het geluid van zijn vrouw, of de geur, want ze rook als een hoerenkast; het flesje was volgens mij flink uitgeschoten (of het moest op). De discussie ging over of ze nu wel genoeg cadeautjes hadden voor 't jong, want op het lijstje stond nog veul meer, maar de man vond het welletjes zo, want, zo sprak hij -maar dan in plat Brabants-: "We benne al 2 keer naar de auto gelopen om te lossen, en ik ben niet van plan om nog een keer de garage te voet te verlaten, ons Chantalleke moet het er maar mee doen!"
"Maar een dvdtje ken toch nog wel", probeerde ze, terwijl ze langs Free Record Shop liepen, maar haar man buigde niet, "Die download ik wel van 't internet.", "Ja, maar dan he je er niet zo'n leuk doske bij, meej zon fotto van de film!", hij keek haar aan, even dacht ik dat hij erop ging slaan, maar nee, hij gaf haar gelijk en ze draaiden om, de winkel in. Alles veur 't'jong.

Pompoensoep
1 pompoen, geschild, pitten verwijderd, en in vierkante blokjes gesneden
1 grote appel (elstar oid,), geschild en zonder klokhuis in blokken gesneden
1 grote ui gepeld en in blokken gesneden
2 tenen knoflook, geplet
1 liter water
3 kippen bouillonblokjes
chili poeder (de pittige) een halve theelepel (dus niet met een hoopje) of een mespuntje
Alles bij elkaar doen in ene hoge pan, 25 minuten laten koken en dan de staafmixer er door roeren, om alles lekker te pureren. Serveren met een beetje geraspte kaas en room, of enkel met geraspte kaas, of gewoon puur natuur zonder iets er in.
Echt super zalig en 0 punten als je niks toevoegt!

donderdag 24 november 2011

Vooral doorgaan

De wekker ging al vroeg af deze morgen, de om de weekse bee was naar de morgen verzet, en aangezien ik even tijd nodig heb om wakker te worden en op gang te komen, stapte ik er dus al vroeg uit. Niet dat het veel hielp, ik had op de bee nog minstens een uur nodig om op gang te komen,
of zou dat door het kletsen, showen en foto's maken komen? Het was gezellig, Angela showde ons haar op de bies na affe quilt, doorgequilt door een bedrijfje, die -zo zagen we bij nadere inspectie- een blok was vergeten door te quilten.
 Maar hij zag er prachtig uit verder, door het wassen zal er nog meer leven in komen. Julie had haar yoga mat top af, en wat een beauty, vooral met tegenlicht een plaatje!
en ze liet haar favoriete kerstloper zien, zo leuk. Ze was samen met de andere dames bezig met een blokje van de Camelotquilt, en ging erg lekker :-)

ze naaide haar vinger er zelfs aan vast, toen ze met de middencirkel bezig was. Het wordt nog wel wat met deze dame ;-)
Kijk voor verschillende links over dit patroon helemaal onderaan mijn blog, dus nog voorbij de pinwheels, bij blogs over speciale quilts. Het origineel is van King George the 3rd.
Ik vind het een hele mooie quilt, maar begin er niet aan, anders zie ik door de bomen het bos niet meer. Angela en  Miranda zijn er ook mee bezig, Miranda blogt hier ook over.
Ikzelf ben met de Rose of Sharon begonnen, het overtekenen van de patroondelen (blaadjes, rozetjes en cirkeltjes) hield me al de hele morgen (nou ja, krap 2 uur) bezig, en dat terwijl ik dacht verder te kunnen komen op de bee. Ik had ook al achtergrondstof bij me, en natuurlijk de batiks, en die nam ik net zo vrolijk weer ongebruikt mee terug.
Nou ja, ongebruikt, Angela had het wilde plan opgevat om een groene kerst-logcabin quilt te maken, en kwam er onlangs achter dat ze geen groene stof in huis had, dus bietste ze van mijn groene lapjes smalle strookjes. Vooruit dan maar.
Thuis gekomen heb ik nog twee baantjes getrokken
met de Artesan Star, en toen was het naar de podotherapeut (Suzanne moet aan de steunzolen, want haar knieklachten komen van haar voeten vandaan), eten verzorgen (zalige groentesoep en een halve hamburger met scharrelbeefburger met tomaatsmaak van de AH),
het broodje had ik eerst besmeerd met een eetlepel Philidelphia roomkaas met tomatensmaak, en de halve hamburger had ik ook nog eens in 2 lagen gesneden, zodat het mijn hele broodje bedekte. Helaas geen sla, die was ik vergeten. Het ziet er misschien raar uit, maar het was zalig, en ik zat aangenaam vol na afloop!
  zo ongeveer dus.
De DDC coach lachte me toe toen ik bij de weegschaal stond, kwam het van al die draadjes die aan mijn vest hingen, of omdat ik 1,1 kg ben afgevallen deze week? Hoe dan ook, ik kreeg een sterretje op mijn kaart geplakt (elke 3 kg eraf is een sterretje waard), een pluim op mijn hoed, en bij thuiskomst wachtte een chocoladekoekje van ons mam op me, welke ik tergend langzaam heb opgegeten, elk kruimelde heb ik van genoten, zalig. Zou er volgende week weer 1 kilo af zijn, ooh dat zou toch geweldig zijn?

woensdag 23 november 2011

de buit is binnen!

Suzanne stond naast me toen ik de vlop van Dorry open maakte,
 vol verwachting klopt mijn hart, en "Ooh wat zijn ze mooi en schattig!", kirde ik, waarop Suzanne me vragend aankeek, "Gaat het wel goed met je mam? Zulke kleine lapjes, waarom heb je die nou besteld, wil je er over praten?" Wijsneus.
Dit een perfect maatje om mee te nemen in de tas, 42 lapjes van 2½x 2½ inch, voor een hexagon of tumbler, of.... mmmm, nee, ik zeg nog niks.

Ik zag dat de koekjes heel waren aangekomen bij Supergoof, en meisjes, het recept staat hier onderaan voor de liefhebbers.

Vanmorgen hoorde ik lawaai van bladblazers bij het huis, en ik snapte er niks van; mijn ventje zat boven te werken, en verder was er niemand ingehuurd voor tuinwerkzaamheden, dus gluurde ik door het raam, en zag 2 mannen van de sociale werkvoorziening lopen, al het blad bij onze voordeur en garagedeur de weg op blazend, zo lief! Ik liep naar de voordeur met de koektrommel, en wilde de mannen even roepen, tot ik achter onze auto's nog een man of 4 zag werken; ojee, zoveel koekjes zaten er niet meer in de trommel, en ik deed zachtjes de deur weer dicht, ze hadden me niet gezien gelukkig.
Ventje riep vanaf zijn kamer wat er gaande was, en toen ik zei dat ik ze een koekje had willen geven als dank, zei hij: "Ben je nou helemaal besodemieterd!"
Kom aan de koekjes van mijn moeder, en je komt aan mijn ventje LOL.

Ik moet jullie namens Zipje bedanken voor alle beste wensen, hij slikt zonder dat hij het weet antibiotica, verstopt in plakjes vlees, hah, dat is voor het eerst dat dit werkt. En het gaat al een stuk beter, slaapt veel meer dan anders, maar dat kan ook komen van de feliway stekker, die ik aan had gesloten toen Zopje hem zaterdagavond naar de keel vloog, en Suzanne ze met gevaar voor eigen vingers uit elkaar trok.
Het spul in de verdamper zorgt ervoor dat ze zich relax voelen en geen drang tot vergelding hebben, of om sporen uit te zetten, het werkt echt.

En dan nog iets anders, ik zag tijdens het zoeken op YouTube een documentaire over Laura Ingels, ik wist niet dat zij ook echt had bestaan! Ze is de schrijfster van de tv-serie 'Het kleine huisje op de prairie' (en nu haken de mannen af), maar dat wisten jullie al, en wisten jullie ook dat het waargebeurde verhalen zijn? In deze documentaire laten ze ook wat quilts zien, leek me wel leuk om te delen met jullie


Chocolade-noten koekjes

Voor 2 volle bakblikken (ongeveer 50 koekjes dus)

125 g roomboter
100 g kristal suiker
75 g bruine basterdsuiker
1 zakje vanillesuiker
1 ei
250 g zelfrijzend bloem of gewone kristalbloem (of Surfina van Soezie) met toevoeging van bakpoeder
snufje zout
125 g (max 150 g) bittere chocolade in stukjes (geen poeder want dat maakt de koekjes taai)
60 g (max 100 g) hazelnoten (of amandelen, ongezouten pinda’s of walnoten)

Verwarm de oven voor op 180º(hete lucht op 160º)

Roer of mix boter en suikers tot romige substantie, voeg ei erbij en klop nog even door.
Voeg zout en bloem erbij en klop of mix het tot een stevige deeg.
Voeg op het laatst de noten en chocolade er met een lepel door.

Leg op het bakblik (ingevet of bedekt met bakpapier) met 2 koffielepels hoopjes deeg ter grootte van een walnoot neer, maak het een beetje plat. Laat voldoende ruimte tussen de hoopjes (2 cm).
Bak ze in 12 tot 15 minuten gaar en haal ze gelijk van de bakplaat en leg ze op een rooster (kaasschaaf werkt prima om ze af te halen). Ze zijn nog wat zacht als ze uit de oven komen, maar worden tijdens het afkoelen lekker bros.
Volgens mij -maar dat weet mijn moeder beter dan ik- kan je ze ook invriezen! Bij ons halen ze de diepvries niet eens.

dinsdag 22 november 2011

Update

De chocolate chip cookies van mijn moeder gaan hard, en ik mag best wel trots zijn op mezelf dat ik er niks meer van heb gegeten sinds zondag, toen ik er eentje nam  om te zien of ze echt zo lekker waren. Ooh, ze zijn veel te lekker, deze trommel zat dus tot de nok toe vol, en kijk nou eens:
de bodem is in zicht!
erg he. Mijn ventje heeft er eentje uit gehaald en in een zakje gedaan voor me, zodat ik na het bezoekje aan de DDC mezelf kan trakteren. Volgens mijn weegschaal is er weer een kilo vanaf, maar het is nog geen donderdag, dus even niet te hard juichen.

De dierenartsafspraak was gistermiddag net gemaakt en de stoofpeertjes stonden op (met kaneelsuiker en een bodem met 1 groot glas rode port en wat water, ze waren schandalig lekker!),
toen Zipje lekker op mijn schoot ging zitten, beetje voorzichtig draaide hij zijn kopje naar me toe, en ik aaide hem voorzichtig over zijn bolletje; voelde ik daar nou een harde naad lopen? Ik voelde nogmaals voorzichtig, en wilde een scheiding in zijn haren leggen, om beter zicht te hebben op datgeen ik voelde, toen er opeens bruingele drab uit plopte, en stinken dat het deed! Met Zipje onder de arm naar de doos met tissues gelopen en toen voorzichtig het abces leeg gedrukt, er kwam ongeveer een eetlepel uit.
Smakelijk eten aan een ieder die dit nu zit te lezen en net een hap van zijn eten wilt nemen, viezer dan dit wordt het niet meer hoor, dus eet maar door.
Met de druk er af leefde Zipje helemaal op, ging zich uitgebreid wassen op zijn kopje (blerk),
en hier zit hij bij te komen van het wassen.
toch maar even later mee naar de dierenarts gegaan voor de zekerheid.
En daar zaten we, in de wachtkamer, met tegenover ons een Mechelse herder, rechts van ons een kooi met MainCoon kittens en even later kwam er ook nog een NewFoundlander aanstampen,
het leek wel of het paard van Sinterklaas binnen rond liep; 75 kilo aan zwarte haren en hijgend als een wielrenner met bronchitis die aan zijn 4e colletje begint en zijn puffertje is vergeten. Na een paar minuten kwam er een klamme walm onze kant op, een combinatie van gier, pens, pus, dikke ruften en een hele slechte adem, zo ongeveer rook het, en zelfs Zipje draaide zijn kopje om naar de muur, wat een verstikkende lucht. Het baasje van de herder keek ook heel benauwd, de baasjes van de bron der stanken hadden niks in de gaten; als je al zolang deze lucht inademt ruik je het blijkbaar niet, ze zullen waarschijnlijk net zo geroken hebben tot diep in de poriën.
"Oke, wie heeft er een windje gelaten?", sprak ik hardop, en keek richting Zipje, die net deed of hij me niet hoorde. Niemand die mijn grapje doorhad, de bazin van de herder nam zelfs de schuld op zich op, nou ja, op haar hond dan hè. Dat is wel handig trouwens, als je een hond bij je hebt, en je laat er per ongeluk eentje vliegen, dan geef je gewoon de hond de schuld. Goh, wat een uitkomst, ik kijk opeens heel anders tegen hondenbezitters aan.
We dwalen af, wat op zich niet altijd vervelend is, maar het schiet niet erg op zo.

Na een half uur in de stank te hebben gezeten, waren we eindelijk aan de beurt; een lieve dierenarts nodigde ons uit in zijn behandelkamer, en Zipje gedroeg zich voorbeeldig. Stribbelde niet tegen, liet alles toe bij het lichamelijk onderzoek, gromde slechts heel eventjes toen de arts met de tondeuse aan kwam zetten om het haar op zijn kopje wat weg te scheren bij de wond. Hij deed het heel netjes, oppervlakte van een maatje rijksdaalder is weg geschoren, en toen zagen we een klein rond gaatje en een deukje. Kwam van een gevecht met een andere kat, zei hij, dat geeft vaak vervelende ontstekingen, en een abces op de schedeldak geeft veel druk en dus veel pijn. Hij duwde nog wat rond het gaatje, maar er kwam niks meer uit, en was tevreden, er hoefde op 2 spuiten na (pijnstilling en antibiotica) niks te gebeuren met Zipje, en toen de kooi weer op tafel kwam, en ik het deurtje opende, liep Zipje nog voordat ik wat kon doen zelf naar binnen en ging heel deftig liggen, alsof hij wilde zeggen: "Kunnen we nu weer naar huis?".  Dit had de dierenarts nog niet vaak meegemaakt, zo'n lieve kater, en hij keek bijna verliefd naar Zipje.
Best wel een koddig zicht, Zipje met een kaal plekje op z'n kop, mijn ventje vond het een geniale oplossing, "nou kan ik ze tenminste zo uit elkaar houden", zei hij, met andere woorden: we houden het er in.

En een update van de Artesan Star quilt, jaja, er zitten rijen aan elkaar, ik ben er nog niet, maar wat ziet het er nu al mooi uit!
Beneden liggen de volgende rijen al te wachten om er tegenaan te mogen, morgen is er weer een dag.

maandag 21 november 2011

Gewonnen

Niet normaal toch, dit weer, zo mistig, zo koud, waterkou, brrr; ik droomde onder de morgen dat ik warme Spaanse sloffen aan het passen was, maar ze toch niet kocht, omdat ze veel te groot waren, ook al beweerde de verkoper dat ik er wel in zou groeien, en werd wakker van de wekker, en met ijskoude voeten! Met mijn benen opgetrokken tot mijn voeten een warm nestje vonden onder de billen van mijn ventje, ben ik weer in slaap gevallen; mijn ventje moest er toch zo uit, en werd toen wakker met koude billen en snapte er vast niks van LOL
Mijn dag kan bijna niet meer stuk, ik zag net bij Dorry dat ik de give-away heb gewonnen! Klik hier om het kerstserie pakketje te bewonderen, ik zit vanaf morgen natuurlijk bij de brievenbus te wachten, ooh wat spannend! En die applecore stempels zijn ook niet te versmaden, en ze staan ook al in haar webwinkel, kwijl kwijl.
Als ik zeg dat mijn dag bijna niet stuk kan, komt het omdat ik me zorgen maak over Zipje; ik wilde de dierenarts bellen om een afspraak te maken, maar meneer Zipje was net even naar buiten, hij stond met toegeknepen billen bij de achterdeur te wachten. "Vooruit dan, maar wel snel weer terug komen he", zei ik, en dacht er achteraan "omdat we zo de deur uit moeten." Hij heeft volgens mij een hersenschudding vanwege een klap tegen zijn kopje, zaterdag merkten we al dat hij erg humeurig was, brommen en blazen toen de meisjes hem wilde aanhalen, en toen ik hem oppakte, hield hij zich heel stijf. Gewoon een hele zware kater had onze jeweetwelkater. Ik had nog wat pijnstilling over, en gaf hem deze, en toen we 's avonds thuis kwamen, was hij weer helemaal de oude, spinnen en kopjes geven.
Zondag viel ons pas op dat hij een flinke bult op zijn kopje heeft, zijn profiel was helemaal veranderd vanaf zijn neusbrug, en zijn linkeroog leek minder ver open te kunnen, maar het oog zag er wel normaal uit, gelukkig, en ook had hij gewoon eetlust als anders. Er is niks van verwondingen te zien, dus het zit inwendig, flink gekneusd, en misschien een hersenschudding, denk ik. Ik meende een normale pupilreflex te zien, jaa, alles even gecheckt. Aaah, hij is vast tegen een brommer op gelopen, ik durf niet aan iets anders te denken. Gisteren heeft hij weer pijnstilling gekregen, en dan merk je dat hij een uurtje later weer helemaal happy is, behalve dan dat-ie zich wat rustiger houdt.
Voor de zekerheid wilde ik vanmiddag dan toch naar de dierenarts gaan, maar of hij het gevoeld heeft dat ik hieraan dacht, het lijkt er wel op, want hij is na 3 uur de hort op nog niet thuis. Oh, wacht, ik zie hem op de schommelstoel liggen, gelukkig.

zondag 20 november 2011

Wat een lol

 Leuke foto, lekker vrolijk en spontaan
Met het maken van de groepsfoto gebruikte ik het statief en de zelftimer, eentje die 10 foto's achter elkaar neemt, en als er dan ook nog iemand aan komt rennen, krijg je dit:
 Geweldig hoe iedereen er zo uitbundig lachend op staat! Dat was gisteren, toen we de verjaardag van mijn moeder met z'n allen vierden.
 Rond het middaguur hadden ze mijn zus in Australie al aan de pc gekregen, met Skype, alleen jammer dat er geen bewegend beeld was, vanwege storing of zo.
Cadeautjes werden in ontvangst genomen,
waaronder ook de kerstverlichting, deze werd later op de middag in de hulst vastgemaakt, een langgekoesterde wens van mijn moeder kwam hiermee uit. Mijn vader zag het koffertje (vorige maand gekocht op de bee in Helmond bij Patch and Stitch) wel zitten voor zijn gereedschap, maar mijn moeder was heel resoluut: "Geen denken aan At!"
 De kater van de buren kwam nog lekker buurten,

en mijn vader kreeg van Suzanne even uitleg over een spelletje op een mobieltje,
maar hij houdt het liever bij een puzzel in de krant, veel makkelijker. Zoals gebruikelijk was er genoeg in huis om de kaken in beweging te houden, en halverwege de middag ging mijn moeder de koektrommel nog maar aanvullen, de door haar gebakken chocolate-chip cookies zijn onweerstaanbaar (heb er maar 2 op)
zo trof ik haar aan; na een liefdevolle edoch strenge berisping pakte ze even later gelukkig het trapje, beetje veiliger.
Hier zit ze even bij te komen te genieten van alle drukte. Ik had eerder deze week al over haar fibermailkaarten, ze waren nu allemaal binnen:
Na een uitgebreide maaltijd (keuze tussen zuurkoolschotel of tagliatelle met groenten), lekker lang natafelen, afwas, koffie en nog een koekje gingen we tegen half 10 weer naar huis, allemaal weer bijgekletst en nog lang niet uitgelachen. Vooral die opmerking van mijn moeder; toen we het nieuws hoorden over het paard van Sinterklaas dat was overleden door toedoen van iemand die een sigaret naar het paard gooide, zei ze dat die persoon gewoon gelijk opgehangen moest worden. "Oma toch, de doodstraf is in Nederland toch al lang afgeschaft!", zei een kleinkind, nahikkend van de lach, maar oma dacht hier anders over, je kan niet te flauw zijn met dierenbeulen. En geef ze eens ongelijk, hoewel, doodstraf?? Gelukkig bestaat er geen snelrecht, want over de oorzaak worden vraagtekens gezet, het peerd bleek al bij begin bloednerveus, en is ws overleden aan een hartaanval, vernam ik alhier.