woensdag 31 oktober 2012

Ga af!


Heb een heerlijk rustig patroon genomen om de bow-ties door te quilten, alleen had ik iets meer aandacht moeten schenken aan het kiezen van de kleur van het garen, ook al denk ik dat na de eerste schrik het wel mee gaat vallen.
Photobucket Photobucket
Het is een gemêleerde bruine, prachtige King Tut, maar op de lichte lapjes is het wel erg opvallend, en van een afstandje lijkt het of ik alleen daar ellipsen heb gequilt. Nou ja, niemand is perfect. Hoe ik de rand ga doen, daar ben ik niet over uit, anders was hij al klaar geweest, want de rand is een fluitje van een cent.
Over de hele quilt doorquilten heb ik 3 uur gedaan, inclusief koffiepauze, en de nodige keren stoppen om een voor het raam zwaaiend Zopje binnen te laten, die dan binnen 5 minuten weer naar buiten wilde. Het is net een klein kind, even snel wat eten, handjes opwarmen, en snel weer buiten willen spelen. Zipje is makkelijker, die gaat eten, en dan de hele dag slapen, en komt pas in actie als het donker wordt.
Photobucket
De bow-tie blokjes heb ik op een snelle manier gemaakt, kijk maar:
Voor de dames van de Yahoo Quiltkletserslijst wilde ik deze namiddag een ongecompliceerd gezellig blokje bedenken voor de loterij, even als tegenhanger van het trieste bericht van een lid, die het gevecht met kanker heeft opgegeven, en aan haar laatste reis gaat beginnen. Vreselijk!
Photobucket Photobucket
Ik zag dit pakje met charms van 5 inch, en ging aan de slag, (de lichte vierkantjes zijn 2,5x 2,5 inch) en nog geen drie kwartier later hing de poes aan een prachtige quilt in wording.
PhotobucketPhotobucket
Het volgende charmpakje ligt klaar om aangebroken te worden, maar ik moet mezelf tot een halt roepen, want dat zou WIP nummer 4 worden binnen een maand. Maar het is wel heel erg verleidelijk, ach, wat in het vat zit (en al is aangeslagen) verzuurt niet.
En kijk eens wat de postbode vanmiddag bracht, just what the doctor ordered:
Photobucket
een te schattige lap met printjes, dezelfde die ik voor de Frederike gebruik, maar dan ingekleurd; heel even dacht ik om deze gekleurde ook hierin te gebruiken, maar ik blijf maar mooi bij rood, staat rustiger, anders overschreeuwt alles elkaar.

maandag 29 oktober 2012

Slippertje


De Bowtie ligt netjes gestreken met de randen er aan gestikt klaar om gesandwiched te worden, ik heb de banen er gewoon aangezet zonder op de naden te letten, en heb me vandaag bezig gehouden met de achterkantstof op maat maken, maar daar is ook niet veel aan te zien
Photobucket
Saai he, ik wist het wel, had net zo goed geen foto kunnen laten zien, maar ja, aard van het beestje. Kijk hier eens wat een geweldige tutorial, ik ben zo'n fan van deze website, een Belgische quiltster attendeerde onze quiltgroep hierop.

Spontaan kreeg ik quiltjeuk, had geen rust in mijn kont maar ik moest en zou het uitproberen! Herinneren jullie de kerstlapjes nog die ik van Evy en Petra van het Quilters Palet kreeg? Nou, kijk eens wat een leuke kerstquilt dit gaat worden,
Photobucket
ik heb de blokken wel groter gemaakt dan in de tutorial, ik heb ze op 9 inch gesneden, heb de sneden in het midden op 1,5 inch van het midden gemaakt, en het affe blok is 16,25 inch geworden.
  
In centimeters graag? Nou bijna 23 cm grote stofdelen gesneden, en die komen af op 41 cm en nog een pukkeltje. Echt leuk om te maken, niet moeilijk,  en snel, vooral snel :-) want op een half uurtje heb je zo'n blok af, vanaf het uitzoeken en op maat snijden van de lapjes, tot de laatste persing. En dat was mijn slippertje, even van het padje af, terwijl ik zo lekker bezig ben met quilts af maken; nou ja, 'even', ik ben ook al met de Life Is Beautiful bezig, en Frederike, , dus zou dit WIP nummer 3 worden. Het moment dat je meer Wippen maakt op een jaar dan Affo's, is het moment dat je moet gaan oppassen.
Gisteren had ik ook beter moeten oppassen: zoon was na een overnachting in Utrecht (nachts stappen, ochtend slapen in studentenhuis) 's middags meurend naar bier en rook thuisgekomen, en terwijl hij in bad lag te weken, gingen zijn kleren en quilt de wasmachine in, en daarna in de droger. Hij had zelf zijn broek al leeg gehaald, mobieltje, sleutels, riem er af en hup in de was met nog wat bonte spul. En daarna gooide ik de quilt er in, zonder uit elkaar te halen, zo vanuit de tas in de was, en in de droger. En schoon dat hij er uit kwam, prachtig, en hij rook ook zo lekker. Maar het genieten was snel voorbij toen mijn oog op de binnenkant van de droogtrommel viel, au, wat was dat voor een rotzooi, uitgesmeerd over de gehele oppervlakte, en langs de schoepen samenklonterend?  Ik ging er met mijn vinger langs, het was plakkerig, en toen ik een kloddertje vastpakte om er aan te ruiken, wist ik even niet hoe ik het had:
KAUWGUM          "HUH?" Ja, en niet zo'n klein beetje, volgens mij is er een heel pakje in de droger verdwenen, lekker heet geworden en plakken maar.
Je verwacht het in het haar, op de grond, onder je schoen, maar toch niet uitgesmeerd in de droogtrommel? En willen jullie het gekste van al horen -ja het kan nog gekker- er zat niks aan de quilt of aan de kleren!
Het moest er af, en met een gewoon sopje op een doekje ging het niet worden, had ik na een paar minuten al door -ik zat even in de ontkenningsfase. Op hoop van zegen dan maar een afgekoelde droogtrommel met stikkerfoetsie op een oude handdoek boenen en met de nagel krabben, en na een dik half uur met mijn hoofd in de stank was de trommel schoon, en ik high. Kan geen paddo tegenop!
Nog even een sopdoekje met eucalyptus luchtje erdoor gegooid, en toen was het gedaan. Het hele huis stonk naar de peut vanmorgen, omdat ik vergeten was de vieze doekjes weg te gooien, ze lagen nog in de wasbak in de keuken; gelukkig bestaat er zoiets als ramen tegenover elkaar open zetten, en de geur van verse koffie deed de rest.  Weer een ervaring rijker!

zaterdag 27 oktober 2012

Service!


Donderdag belde ik naar Veghel, en kreeg een meneer aan de telefoon: "Met naaimachinehandel Rijkers spreekt u, kan ik u helpen?" (of iets dergelijks zei hij), en ik: "Heeft u net gedaan, ik wilde even weten of de winkel open was vandaag, ja dus, mag ik aannemen. Ik wil mijn naaimachine brengen voor reparatie." Nou, dat kon natuurlijk, en 75 minuten later stond ik binnen, met de Bernina keurig in de blauwe tas. Ik moest even op mijn beurt wachten, en mijn oog zag een pracht van een trolley, wow, lekker stevig, grote wielen, en wat een naaimachines allemaal, kwijlend liep ik door de zaak, maar nog voordat ik verder kon kijken, was ik aan de beurt, geholpen door een vrolijke lange man, die met het uitlaten van zijn klanten lachend zei: "Geen dingen doen die verboden zijn, en als u het toch doet, geniet er dan zoveel mogelijk van."  Ik had de laatste aflevering van Dexter nog vers op mijn netvlies, ik denk niet dat hij dit bedoelde.

Ik overhandigde hem mijn Bernina, legde uit wat er aan de hand was, en ook hoe het was gebeurd. Alles, nou ja, bijna alles werd opgeschreven, ik heb namelijk veel woorden nodig om iets uit te leggen, en bij het opgeven van naam en telefoonnummer, keek hij op, niet dat hij mijn naam bekend vond klinken (stel je voor), maar het telefoonnummer klonk niet van 'hier', en hij vroeg waar ik vandaan kwam. Waarom had ik geen afspraak gemaakt, dan had ik op de reparatie kunnen wachten, zei hij, en ik antwoordde dat ik het niet wist van deze mogelijkheid, en keek hierbij blijkbaar beteuterd. 
Hij keek op zijn horloge, en zei toen dat hij heel erg zijn best ging doen om het vandaag nog klaar te krijgen; als ik om half 4 even kon bellen naar de winkel, dan wist hij meer. Wow, wat een service! Ik huppelde bijna de winkel uit, beseffend dat ik best wel honger had (vergeten te eten voordat ik de deur uit ging, om half 1), en liep de straat door, op zoek naar een lunchroom.  Het werd L'Abri, een beetje donker uitziend, maar met vriendelijk personeel, leuke tafeltjes en... een plekje rechts onder een lampje! Heel belangrijk ja, want ik moest er 2 uur doorbrengen met een handwerkje.
Photobucket Photobucket
Heerlijk broodje op, en daarna de nodige sloten koffie en thee, en met lekkere muziek in de zaak kwam ik de tijd goed door. De zaak was niet leeg, ook al lijkt het zo op de foto; rechts achterin (voorin eigenlijk) zat het vol, en links van mij zat een echtpaar, en hoe graag ik van hen een foto had willen maken, fatsoenshalve kan je het niet maken. De mevrouw was flink geschapen en had -terug van het toilet komend- haar boezem gewoon op tafel gelegd, en toen pas schoof ze haar stoel aan; ik vond het wel grappig om te zien, maar ja, ook dat heb ik niet laten blijken, ook al schoot het slokje thee de verkeerde kant op toen ik net op dat moment naar hun tafel keek. Mijn eerste steekjes waren hierna ook een beetje de richting kwijt, en ik moest een stukje achteruit naaien.
Half 4, ik stond op, om even buiten de zaak naar Rijkers te bellen, met een "ben zo terug" tegen de knul van de bediening, mijn mobieltje omhoog houdend, zodat hij zag wat ik ging doen. De muziek stond binnen namelijk te hard aan om een prettig telefoongesprek te voeren zonder stemverheffing, maar eenmaal buitengekomen, hoorde ik ook overal muziek boven mijn hoofd. Gelukkig stoorde ik nu niemand met wat harder praten, en eenmaal contact zei de dame aan de lijn: "als u rustig naar de zaak loopt, kunt u de naaimachine meenemen, meneer is aan de laatste check bezig." Hoera.
 Ook al zou ik niet rustig hebben gelopen, de trip terug naar de zaak duurde veel langer dan de heenweg, omdat ik -allicht- de verkeerde kant op liep, maar door hierna "2x rechtsaf slaan en alsmaar doorlopen" (volgens een oudere dame, die bezorgd zei dat het nog een aardige tippel was),  kwam ik toch een kwartier later aan waar ik wezen moest. Steekplaatje was vervangen, en alles was nagekeken en schoongemaakt, en toen ik mijn pinpas wilde pakken, zei de verkoopster dat het gratis was, het viel onder de garantie!
Jeuj, daar had ik helemaal niet op gerekend, ze hadden het zeker op de computer opgezocht, dat ik de machine bij hun had gekocht en zo, joh, wat een service!  Ik huppelde haast naar de auto, die voor de deur stond, en 65 minuten later was ik thuis. Dat er een gewicht van mijn schouders was gegleden, bleek wel toen ik een paar uur later op de weegschaal stond bij de DDC, 7 ons afgevallen, en ga vooral zo door! :-) en dat na het verorberen van een zalige portie lasagne.
Photobucket
Zopje gaf zijn mening over de bow-tie de volgende morgen, zijn oren stonden plat naar achteren, zijn ogen spoten vuur, zo fanatiek probeerde hij de blokken te herschikken. "Beetje balen dat ze zo goed vast zitten", hoorde ik hem sissen, en toen ging hij kreunend en steunend in de stoel liggen. De bow-ties heb ik opgeraapt, 'k ga er binnenkort (vandaag of morgen?) wel aan beginnen, maar wilde eerst deze vlindertjes af hebben, weer een lief Life Is Beautiful blokje klaar.
Photobucket
Deze LIB blokjes zouden ook leuk in een bow-tie quilt passen, kijk maar:
Photobucket
Het zou heel goed kunnen dat dit hem gaat worden :-) zodat ik 2 vliegen (een WIP en een UFO) in 1 klap sla. 

donderdag 25 oktober 2012

Uitdagend

Allen bedankt voor de complimenten die ik kreeg afgelopen tijd, wow, dat voelt wel goed!

Mijn volgende UFO die ik ga aanpakken is een schatje, deze 3-d bow-tie. De lichte stof komt van Dorry, de gekleurde lapjes van de Parel; deze beauty ligt al meer dan een jaar klaar als top, wachtend op de border die mislukte. Ik had het zo mooi bedacht, als border maak ik een rustige rand van licht en donker, maar ik had een denkfoutje gemaakt en had de blokken net iets te krap gemaakt. Hier kwam ik achter toen de rijen klaar waren.
Photobucket Photobucket
"Oh, niet zo erg, als ik de naadjes allemaal op 1/8e inch breedte stik, dan komt het goed!", zei ik hardop tegen mezelf, helemaal tevreden. Dus had ik overal al de naadjes op 1/8e breedte gestikt, en toen ik de 1/4 inch naad-stiksels wilde uithalen, viel het me op dat sommige stofjes wel heel erg rafelden, zo erg zelfs, dat de 1/8e stiksels geen houvast hadden, dus stopte ik maar gauw met uithalen, voordat ik niets meer overhield. De randen zo tegen de top aannaaien gaat hem niet worden bij mij, de weglopende naden gaan teveel opvallen, het stoort me nu al, en ze zitten nog los, of ben ik erg aan het muggenziften?
Photobucket
Optie 1: Zet er een donkere sashing tegenaan ze, en naai er dan de samengestelde border op.
Optie 2: laat de samengestelde border weg, quilt hem zo door, en werk af met een lichte bies. De samengestelde border verwerk ik in de achterkant.
Optie 3: Neem een flinke borrel, of twee, zet er toch de samengestelde border tegenaan, maak hem af en geef de quilt weg.
Optie 4: Donkere border, lichte border, en dan de samengestelde sashing.
Optie 5: de lichte blokjes vervangen door bredere blokjes, of door er een smal strookje van een kwart inch (!) dwars en precies in het midden van elk blokje te naaien. (ben ik nou gek?)
Optie 6: snijd de gekleurde blokjes doormidden en zet er een brede strook van de lichte stof tussen. (oeh, dat spreekt me wel aan)
De donkere borderstof is van dezelfde kleur donker bordeauxrood als in de quilt zit, maar niet van dezelfde serie.
Photobucket
Het is wat, maar ik loop toch met lichte tred de trap op, want nu zie ik dit elke keer als ik de hal in loop
Photobucket
Het was wel een uitdaging om hem daar op te hangen, zonder hoge keukentrap (die ik wel had gebruikt bij het ophangen van de kippenquilt op dat plekje), maar toen moest ik al op de allerhoogste trede staan, en dat was eng. Nee, zoals ik het nu had gedaan was veel minder eng, hangend over de balustrade met een lange stok met haak in mijn hand, en aan de haak een quilt hangend. Met zweet in de bilnaad bewonderde ik na afloop de quilt, en beloonde mezelf met een zalig stuk appeltaart, met griesmeel ipv custard door de appeltjes met kaneel en donkerbruine basterdsuiker gemengd.
Photobucket
Ik nam een groter stuk dan hier op de foto, want hij is heerlijk, en hij is bijna op, en nee, niet alleen door mijn toedoen, man en dochter eten dapper mee. Ik heb vanavond wel steviger doorgelopen met een ommetje maken, burn baby burn.
Rest mij nog jullie mee te laten genieten van de bee van dinsdagavond, het was gezellig, de dames kwijlden de huizenquilt bijna nat, en zochten daarna troost in al het lekkers waarop getrakteerd werd.

Er werd gehaakt, gebreid, geborduurd, doorgequilt (zittend en staand), geappliqueerd en gepatcht. Ik naaide tekst op de achterkant van de schoolhouse quilt, en ging daarna verder aan een LIB blokje.
Photobucket Photobucket
 Klik hier als je de slideshow niet kan zien. Tegenover me werd er aan een prachtig blok gewerkt,
Photobucket
het middendeel van een quilt, waarvan de naam van de quilt me even is ontschoten. Schitterende kleuren!
Hieronder zie je de quilt die Lorene had gemaakt, voor de zomervakantie, en de maakster van het blok hierboven, had er toen haar oogje op laten vallen, zie je ze kwijlen? (rechts op de foto hieronder)
IMG_8579

dinsdag 23 oktober 2012

Affo!


Hoe het allemaal begon; 3 juni zag ik deze Schoolhouse quilt in een auto in Volendam liggen:
Photobucket
7 juni begon ik tijdens een naaimachineles bij Supergoof aan het eerste blok, je ziet de rode stukjes achter het achterste SF-je liggen
Photobucket
en 26 juni kwam de top af op de bee in Heerle. Vanmiddag zaten de bies en ophangsleuf ook vast, en toen heb ik hem gewassen met 10 colorcatchers, bij het zien van dit plaatje werd ik toch wel onrustig, maar de doekjes deden hun werk
Photobucket Photobucket
en bijna opgegedroogd ziet hij er mooi uit! Hier ligt hij op tegels van 40x 40 cm, het zijn dus geen mini-huisjes.
Photobucket
Het quiltwerk komt mooi uit, zonder afbreuk te doen aan de huizen, want laten we wel wezen, wie quilt nou zo'n klassieker dwars door de huizen heen op die manier?
Photobucket
Overal zie je hem in of net naast de ditch doorgequilt, maar dit patroon, de Baptist Fan, is ook een klassiek quiltpatroon, en ik vond het er wel mooi bij passen.  En hier ligt hij verder te drogen op de tegels in de hal, en de foto heb ik hangend over de balustrade gemaakt.
Vanavond ga ik er op de bee een etiket op naaien, ik denk trouwens dat ik de tekst met rood borduurgaren op de achterkant van de quilt ga borduren, denk ik ;-) Wel zo dat het achter een rood deel zit. Ik ben helemaal happy, heb van puur geluk een appelkruimeltaart gebakken, ook uit noodzaak, want de mix was bijna verlopen en de appels moesten op.
Geen gat om in te vallen, ik ga kijken welke UFO-top het hardste roept, de bow-tie of de Dresden Plate, en de kleine Frederike en LIB zijn gewoon nog voor tussendoor.

maandag 22 oktober 2012

Spelen

Een te klein geworden badjas die al jaren in de kast ligt, want weggooien is zonde, heb ik omgetoverd in 18 dikke washandjes van verschillende afmetingen,
Photobucket Photobucket
waarvan sommigen zo groot, dat je ze bijna over je hoofd kan trekken, ojee. De overlocker deed zijn werk -na eerst schoongemaakt en geolied te zijn- wat een tempo, snijden en stikken in een, ideaal, maar wel een zooi overal, dus na afloop gestofzuigd. Zipje zag toen nog even zijn kans schoon om de mooie schoolhouse quilt te testen, hij lag heerlijk.
Photobucket
En terwijl de spruiten voor het eten zorgden (pizza),
Photobucket
begon ik met de bies op de voorkant van de quilt te stikken, met de machine. Mijn idee om de bies hierna helemaal naar achteren om te slaan, zodat je een biesloze quilt krijgt, heb ik moeten laten varen; de naden van de flying geese in de rand maakten dat de boel te dik was. Op mijn normale manier de bies met de machine daarna vastnaaien ging ook niet, vond ik, want als ik met wit naaide, ging ik door de puntjes van de rode gansjes, en als ik met rood zou doen, zou elke misser op de bies opvallen. Zat er maar 1 ding op, old-school met het handje werken.
Photobucket
Jaja, de wonderen zijn de wereld nog niet uit, en ik weet ook weer waarom de naaimachine is uitgevonden, want het gaat zo tergend langzaam, en met Zopje als kwaliteitsbewaker op schoot gaat het nog trager, want af en toe moet ik een staart uit de weg duwen.
PhotobucketPhotobucket
Zipje zag dat het geen strak plan was om er bij te komen liggen, en zocht ander gezelschap op.
Maandagmiddag en ik ben klaar met 1 lange kant! Maar ik heb ook met hele mooie lapjes mogen spelen, kijk maar eens in mijn eBay winkel (rode knop rechts op mijn weblog), ooh ze zijn haast te mooi om te verkopen! Hieronder een hele kleine greep; ik heb ongeveer 68 lapjes te koop nu, maar dat kan snel veranderen, want ik heb een fan :-) .
Photobucket
  

zaterdag 20 oktober 2012

Zucht, zucht, puf, puf


Het quilten - het lijkt wel een bevalling- kreeg vandaag nog een staartje, ik kreeg er bijna een sik van, en was zeer ontdaan, ik verklaar me nader:
Ik had al verteld over die rotlapjes die er in zaten, die met witte opdruk, die zo taai waren dat de naalden er moeite mee hadden om erdoor te prikken. Nou, ik had de oplossing in de vorm van een titaniumnaald, en het ging ook als een tierelier door deze taaie opdrukjes heen. Ja, door 1 laagje, maar 2 laagjes bleken te zwaar te zijn, en in plaats van dat de naald brak, boog hij om, en met het omhoog willen komen, tilde hij het steekplaatje op, en verboog er een klemmetje toen ik de boel los aan het maken was. Het klemmertje even terug buigen, wat op zich een plausible gedachte was, bleek teveel van het goede, het klemmetje liet zich niet zo behandelen, en brak af.
Photobucket
"Nou", dacht Shirley, niet voor 1 gat te vangen, "dan tape ik het plaatje gewoon op zijn plaats vast, zodat ik de quilt toch af kan maken." Maar voor de zekerheid hield ik eerst het plaatje op zijn plek, en liet de machine draaien zonder draad er in, en besloot bij het tenenkrommend tikkend geluid de stekker er uit te trekken, en mijn Pfafke op tafel te zetten. Mijn lief kwam met een kopje koffie aan, om me te troosten, en nadat de tranen geplengd waren, en de koffie op, ben ik na het overspoelen van de spoeltjes, weer aan de slag gegaan met doorquilten.
PhotobucketPhotobucket
Pang, weer een klap toen de naald op exact dezelfde plek vastsloeg, maar gelukkig  is Pfafke een werkpaard, en gaf verder geen krimp. Ik heb er een andere dunnere naald opgezet (liever dat de naald kapot gaat dan de machine), heb het rottige stukje stof ontweken door de boog iets kleiner te maken, en daarna heb ik geen problemen meer ondervonden. Het was even wennen aan het ritme, zodat de steken regelmatig werden, wat vrij goed lukte, ach, van een afstandje ziet geen hond dat als het niet precies gelijkmatig is. Ergens in het midden van deze foto is het resultaat van de machine-wisseling
Photobucket
Gelukkig valt het niet op waar de Nina er mee stopte en de Pfafke het overnam, daar ben ik heel blij mee!
Hier was ik er bijna,
Photobucket
De quilt is nu rondom mooi recht afgesneden, de bies komt er morgen op, en ik denk dat ik de bies helemaal uit het zicht naar achteren om klap en dan -jawel- met het handje vast ga zetten. Denk ik.
Photobucket
Zo zien jullie maar weer, machinaal quilten is een fluitje van een cent, zo ontspannen om te doen, rustgevend vooral, en goed voor je humeur, ik kan het iedereen aanraden!