Even om de koffie

Om half 11 zat ik aan de koffie met home-made shortbread, zalig!
Mijn moeder bakt graag, en ik proef graag, komt dat effe goed uit :-) Ik was bij mijn ouders om een Singer featherweight af te leveren die ze had gekocht, en het is een beauty, zoemt als een bijtje, glimt je tegemoet en zoveel onderdelen erbij, helemaal compleet. Op het oliespuitje na, nou ja, die is er ook voor om te gebruiken, en het is dan logisch dat-ie op is. En er is nog wel aan te komen, en anders heeft ze boven nog wel naaimachine olie staan,  gelukkig.
Zie m'n moeder hier eens verliefd staan kijken, terwijl mijn vader minstens net zo verguld het allemaal staat te bekijken, stukje leer van de doos los, dus kan hij gaan plakken. Tafelkleed is een ronde quilt, door mijn moeder gemaakt, blijft mooi.

 

Ik ging na de bammetjes van half 1 terug naar huis, het was zo druk op de weg met al dat vrachtverkeer, maar om 2 uur zat ik lekker aan de koffie, heel even, want ooh wat een lekker weer is het nog, ik heb even buiten m'n koffie gedronken, met Zipje knorrend op schoot. 

Zipje liep achter me aan toen ik nog wat foto's van de mooie kleuren  in de tuin maakte,

en toen ben ik naar Suzanne's bed gegaan. 

Niet om te slapen, maar er was door 'iemand' te hard op het voeteneinde gaan zitten, en toen zei er iets krak. Met Bison houtlijm was ik gistermiddag aan de slag gegaan, mijn hand zat onder, want wat een onstabiele stellage is het als je met 1 hand de kapotte delen om hun plek houdt, en met de andere hand de lijmklem op z'n plek moet vastzetten. Een bevalling is er niks bij, maar toen het uiteindelijk zat, moest het minstens 8 uur in de klem blijven (beter 2 klemmen, maar die andere kon ik niet vinden), en het mocht pas na 24 uur belast worden. Ik had er niet veel vertrouwen in dat dat laatste ooit zou kunnen gebeuren, de hars-achtige lijm (het leek wel honing) zag er niet bepaald sterk uit, maar goed, gewoon doen wat er op het potje staat en niet zeuren.

Groot was mijn verbazing toen ik zag dat de lijm zich had vermenigvuldigd, het droop uit alle kieren en scheuren, gelukkig niks op de grond, en het voelde keihard aan. Lijmklem los, en bodem in het bed geschoven, en hoera, het is echt sterk. Niet om op te dansen, maar gewoon net zo sterk als de andere hoek. Op de onderste foto lijkt het bij het schroefgedeelte hoger te liggen, en dat is ook zo ;-), maar het zit muurvast en daar gaat het om. Ik blij, en Suzanne blij, want nu kan ze weer in haar eigen bed slapen, hoewel het bed van haar grote zus ook lekker lag.

En nu eens kijken hoe ik koolraap moet klaarmaken, ik zag gisteren een pak bij de supermarkt liggen, kan me niet heugen wanneer ik dat voor het laatst heb gegeten, en of het lekker was, maar ik ga het er op wagen. Lang leve internet! koolraap in sinaasappelsaus  Lusten we het niet, hebben we altijd nog de boterhammen om op terug te vallen.