Quilt-adhd

Zou dat bestaan, alleen op quiltgebied aan adhd lijden? Nou, dan heb ik het momenteel wel te pakken, vrees ik! Met man en macht zet ik mijn hakken in het zand om mezelf af te remmen om niet van het een naar het ander te hoppen, maar het wordt me niet makkelijker gemaakt door hetgeen er allemaal te zien is aan moois bij andere bloggers. Neem nou deze prachtige shot van een Winding Ways quilt op de blog van Mupminoes, ik moet mezelf echt tegenhouden om er niet gelijk stofjes hiervoor bij elkaar te zoeken, en dat het nou al half 2 in de nacht is geweest, maakt me niks uit. Om mezelf dan maar een beetje tegemoet te komen, (nou vooruit, even kijken naar iemand die ze maakt mag), zocht en vond ik op YouTube deze tutorial,voor met de naaimachine, want zo zou ik het dan wel willen doen. Een makkie! Kijk, nu is mijn nieuwsgierigheid voorlopig bevredigd en hoef ik niet meer zonodig gelijk aan de slag te moeten van mezelf, instant relief!

Vanmiddag was ik bij zoon in Tilburg, om een gordijnrails en gordijnen bij hem op te hangen, er moesten hiervoor gaten geboord worden om 3 steunen te bevestigen; vol interesse keek hij toe hoe ik het eerste gaatje in het kozijn boorde, en daarna heeft hij de rest gedaan, geboord en geschroefd, en de roe met gordijnen opgehangen; de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Met meegebracht strijkbout en plankje zette ik de zomen vast met vlieseline, handig en snel, met de naaimachine kan altijd nog. Toen ik -nu ik er toch was- even keek naar de verstopte douchekop, meende ik dat het een kwestie was van met je nagels over de spuitmondjes krabben om zo de kalkpropjes er uit te wippen, maar ik krabde de spuitmondjes er finaal af, zo vergaan was het. Voor 5 euro bij Blokker snel een andere douchekop gehaald, want daar gaan we niet voor sukkelen.
Het was half 5 toen ik vertrok, had nog net tijd om bij Dorry langs te gaan, kuste een vertrekkende Dorien hallo en gedag -ze kwam nog even gezellig mee naar binnen om bij te praten, en na een kopje koffie en een rondgang door het snoepwinkeltje (die Lizzy is zo mooi!) was het zo 5 uur en moest ik snel huiswaarts keren,  dankzij de regen,wind en traag verkeer een rit van bijna een uur, takkeverkeer; wat rijden er toch daapse mensen op de weg, slingerend, duttend, jagend, ongeduldig, bumperklevend, alle-vrachtwagens-voor-laten-gaan-om-in-te-halen-rijders, knettergek! Ik ben altijd blij weer veilig thuis te zijn.
Dat ik moe was van de rit, bleek wel uit mijn kookkunsten, oooh! dat de boomstammetjes waren aangebrand, was echt stom, ik had de jus uit een potje er niet gelijk bij moeten doen, gelukkig was na het wegsnijden van het aangebrande koek niks mis met het vlees, smaakte prima. Anti-aanbakpan betekent niet dat het eten niet kan aanbranden, maar wel dat het los in de pan ligt, zo bleek wel toen ik 1 boomstammetje eruit wilde halen en gelijk drie stuks lostrok, en er niks meer op de bodem van de pan lag. Toen de stammetjes in een schoongewassen pan in de verse jus warm weer werden, wilde ik even in de aardappelen prikken om te zien of ze goed waren, en ook die bleken al even droog te staan! Lang leve de afzuigkap, not! De aanbrandgeur viel op het bord goed te maskeren met de nieuwe jus, en hoera, de rode kool met appeltjes was gelukkig niet aangebrand, had ook nog gekund, dus helemaal happy schoven we aan tafel. Wat een dag, en het houdt ook maar niet op met regenen, ook dat nog!