Leiden QTT

De tentoonstelling in Leiden is achter de rug, winkeliers ruimen al zuchtend en mijmerend en hopelijk happy hun spullen uit de wagens, quilters hebben misschien allemaal al hun geshowde quilts weer veilig thuis, of liggen onder de brievenbus in afwachting op hun schat.
Ik ben de hele avond -en de pc nog de hele nacht- in de weer geweest om de foto's in mijn Flickr album te zetten, dus nu duimen dat de link werkt, hier moet je klikken  met rechter muisknop als je m'n blog niet gelijk kwijt wilt zijn.
Op mijn vorige weblog zou ik leuke slideshows maken en plaatsen, maar helaas, weblog is nog niet in de lucht, hoewel het niet lang meer gaat duren, ze zijn er bijna.

Niet zo handig van mij dat ik het programmaboekje niet heb gekocht bij de ingang, maar ik was allang blij dat ik de kerk had gevonden en met gepast kon betalen, dat ik daar niet meer bij nadacht. de namen van de maaksters staan op veel foto's op het kaartje rechts, maar helaas niet altijd even scherp in beeld, en dat schiet niet op, zelfs met geëpileerde wenkbrauwen kan ik er niet altijd iets van maken. Dus weet iemand de naam mag je dat altijd als comment bij de foto zetten.
Ah ja, en dan over de foto's, ik heb dus af en toe, zo nu en dan, maar meestal toch wel de hele tijd zo'n beetje met de digi op stand 'macro' gefotografeerd, wat voor de close-ups meestal heerlijk scherpe foto's leverden, mits ik van pure opwinding mijn hand goed stil hield. Mijn adem inhouden lukte dan nog wel, maar mijn sneller kloppende hart kon ik moeilijk voor iedere foto even stil zetten, toch, of ik zou tussen de hartslagen door moeten schieten. Maar de macro stand is niet echt geschikt voor overzichtsfoto's, dus van een afstandje genomen, dan mis je toch echt wel scherpte bij het vergroten van het plaatje.
Helaas, het zij zo; ik vind het toch wel erg leuk om bij de foto's ook mensen te zetten, zo zie je goed hoe groot iets is, hoe druk, hoe de sfeer is, en ook in welke ruimte iets hangt. En dan kon het gebeuren dat juist omdat men zag dat ik de camera in de aanslag had, dat mensen nog snel weg wilde lopen, of ze stonden naast me te wachten tot ik klaar was; hoe vaak ik wel niet gezegd heb: "ga je gang, stoor je niet aan mij, ik kom toch wel aan mijn trekken", heel vaak.
'k Heb ook filmpjes gemaakt, zie hier:

 

  

Deze quilts spraken me erg aan, moeilijk een keuze te maken, ik vond er zoveel mooi!

Soms stond ik een foto te maken en overhoorde ik de quiltpolitie achter of naast me, de quilt totaal de grond inborend. Stond ik daar met opgekrulde tenen, op mijn lip te bijten, want na de vorige quilttentoonstelling heb ik mezelf voorgenomen niet meer met deze personen in discussie te gaan, zo slecht voor de bloeddruk. Maar dat zijn dus mensen die in de verkeerde eeuw zitten, zij horen in de middeleeuwen thuis, bij kaarslicht quilten (hoe romantisch), in een tochtig hutje met aarden vloeren, ratten als huisdieren, man met tbc zijn laatste ademtocht rochelend op bed doorbrengend, alle 9 kinderen onder de luizen op het dievenpad gestuurd, anders heb je weer niks te eten vandaag, tenzij je toch maar toegeeft aan de drift van de veeboer, die, toen je water uit de put haalde, voorovergebogen om het emmertje te pakken, zijn hand onder je rokken stak, graaiend naar je billen. Zou je in ruil voor een half varken.....
Ik kijk naar de afkeurende, bittere gezichten van de 2 vrouwen naast me, ze hebben wel rokken aan, maar nee, ik zie het ze toch niet doen, voor een half varken. En de veeboer zou het denk ik ook niet doen, tenzij ze eerst een zak over hun hoofden zouden trekken.
En zo werd het toch nog gezellig, ondanks de quiltpolitie.
A dirty mind is a joy for ever!