Spokenissen

Afgelopen nachten heb ik gedroomd, vreselijk, tot 2 keer aan toe dezelfde nachtmerrie over de antieke quilt; ik had de randen op de groene stof genaaid, en toen met het recht af op maat snijden, sneed ik dwars door alle hexagonen heen. Gisteren was ik er zo van geschrokken, dat ik maar even niks aan de randen deed, en zo ook vandaag. Als ik nou vannacht niet meer hierover droom, dan durf ik er morgen wel weer aan verder te gaan, hoezo bijgelovig? Dan heb je het als kat toch wel makkelijk, zoek iets quilterigs op, en na een beetje wassen lekker slapen.

Maar niet werken aan het een, betekent wel verder gaan aan het ander, en de flying geesejes beginnen al wat te lijken, ik ben op 1/3e ongeveer. Het kan sneller, maar ik vind het zo zonde om de afvalstukjes niet gelijk gebruiksklaar te maken; ik teken geen diagonale lijntjes, maar maak gebruik van de lijnen op mijn naaimachine, met watervaste stift getekend. Een lijn loopt gelijk met de naald, en de andere 2 lijnen zitten precies een kwart inch er vanaf. Tijdens het diagonaal stikken, begin je met de naald bij de punt, en vanaf het moment dat je gas geeft, hoef je enkel het puntje waar je naar toe stikt én het lijntje in de gaten te houden; het puntje moet steeds over het lijntje lopen.Zo stik je de een na de ander zonder af te knippen (kettingnaaien) , en als je klaar bent met je rijtje, flip je het over, en ga je via de achterkant terug, en dan stik je een halve inch vanaf de stiklijn, op het deel wat afgeknipt gaat worden. Ben je klaar, dan knip of snijd je tussen beide stiklijnen het driehoekje af. Open strijkenn en klaar ben je.   Fotomoment:
Roosendaalse schoonzus vroeg of we voor haar een LP op een cd wilde branden, tuurlijk wel, dan gebruiken we de cd-recorder ook weer eens een keer; wel moest ik goed zoeken naar een leeg cdtje (dit kan niet op de cd-roms van de pc, het moet speciaal voor muziek zijn), en nadat ik de gebruiksaanwijzing van het apparaat weer had doorgenomen, ging ik aan de slag. Toen we ja zeiden, wisten we niet over wat voor muziek het ging, zelf dacht ik iets van de Shadows of zo, maar het bleek dus een fanfareband; bijna 45 minuten even doorbijten dus. Hier een korte geluidsfragment: Ik dacht dat ik iets verkeerd deed, want er kwam maar uit 1 box geluid, en ook de metertjes sloegen niet allebei uit, eentje maar. Toen ik mijn bezorgdheid uitte aan mijn ventje, moest hij lachen: "toen ze deze LP maakten, hadden ze nog geen stereo, alleen mono." Oké.
De cr-recorder registreerde de pauzes niet tussen de nummers in, vanwege ruis op de LP, ook al was deze lp van hele goede kwaliteit, dus moest ik na elk nummer even de opname pauzeren en opnieuw starten, om later een cd te krijgen waarop je een nummer kunt kiezen.  Het is dus gelukt, jeuj, en ik zal er nog eentje maken voor het gemeentelijk archief ;-) Hoewel, ze kunnen er ook hier eentje kopen, een lp wel te verstaan. De Trommelaeren van Roesendaele zijn een begrip in Roosendaal en omgeving; wist ik niet, tot er een kunstwerk voor werd opgericht, dat nu te zien is als je op de nieuwe markt staat, wat een feest.
Minder feest was het vanmorgen, toen ik op de weegschaal stond; aaargh, bijna weer 100 kg!

Dat gaat toch echt niet gebeuren, oh nee, nooit meer terug naar de 100+! Ik zat de laatste weken rond de 97 te schommelen, beetje er boven, beetje er onder, en opeens maakt de weegschaal een sprong. Grote kans natuurlijk dat ik morgen opeens weer tegen de 98 zit, omdat het allemaal vocht is dat ik vast houd (ja ja, smoes nummer 1).

Ik nam me vanmorgen voor om vanaf vandaag de fiets te pakken voor kleine boodschapjes, en vanavond ben ik naar de Dikke Dames Club (DDC) gegaan, landelijk beter bekend als Weighwatchers. De dame naast de dame aan de kassa vroeg of ik nieuw was, en toen ik zei dat ik herintreder was, moest ze lachen en de dame aan de kassa herkende me zelfs nog van naam! Na iets van 1½ jaar, dat vind ik knap.
De coach, Yvonne, was blij me te zien, goed dat ik het weer oppak, voordat het nog verder doorschiet, en zei: "en we gaan d'r weer voor!" Een geweldige vrouw, ze stimuleert en is zo enthousiast, daar doe je het voor.
Ik vind het wel slim van mezelf (of dapper?) dat ik er nu aan begin, en niet wacht tot na de feestdagen, het kan er maar al deels weer af zijn. Mijn doel voor nu is onder de 90 te komen (waar heb ik dat al meer gehoord?), kleine stapjes.  Maar de Amsterdamse kaassoep die ik voor morgen wil maken, dat gaat hem -voor mij- niet worden, vrees ik. Of toch wel, maar dan een heel klein kopje,  voor de smaak?
Ik zal eens kijken op de site van de DDC, of dit recept ook mager te maken is. Er is niet erg veel veranderd sinds ik weg ben geweest, het enige is dat je nu on-line je cursusgeld betaald, via een machtiging, en dan mag je ook onbeperkt gebruik maken van de online-planner, receptenboek, en je afvalschema kan je ook daar invullen, heel leuk allemaal. Eerst was dit alleen tegen betaling, dat kwam dan bovenop het cursusgeld.