Zucht, zucht, puf, puf

Het quilten - het lijkt wel een bevalling- kreeg vandaag nog een staartje, ik kreeg er bijna een sik van, en was zeer ontdaan, ik verklaar me nader:

Ik had al verteld over die rotlapjes die er in zaten, die met witte opdruk, die zo taai waren dat de naalden er moeite mee hadden om erdoor te prikken. Nou, ik had de oplossing in de vorm van een titaniumnaald, en het ging ook als een tierelier door deze taaie opdrukjes heen. Ja, door 1 laagje, maar 2 laagjes bleken te zwaar te zijn, en in plaats van dat de naald brak, boog hij om, en met het omhoog willen komen, tilde hij het steekplaatje op, en verboog er een klemmetje toen ik de boel los aan het maken was. Het klemmertje even terug buigen, wat op zich een plausible gedachte was, bleek teveel van het goede, het klemmetje liet zich niet zo behandelen, en brak af.

"Nou", dacht Shirley, niet voor 1 gat te vangen, "dan tape ik het plaatje gewoon op zijn plaats vast, zodat ik de quilt toch af kan maken." Maar voor de zekerheid hield ik eerst het plaatje op zijn plek, en liet de machine draaien zonder draad er in, en besloot bij het tenenkrommend tikkend geluid de stekker er uit te trekken, en mijn Pfafke op tafel te zetten. Mijn lief kwam met een kopje koffie aan, om me te troosten, en nadat de tranen geplengd waren, en de koffie op, ben ik na het overspoelen van de spoeltjes, weer aan de slag gegaan met doorquilten.

Pang, weer een klap toen de naald op exact dezelfde plek vastsloeg, maar gelukkig  is Pfafke een werkpaard, en gaf verder geen krimp. Ik heb er een andere dunnere naald opgezet (liever dat de naald kapot gaat dan de machine), heb het rottige stukje stof ontweken door de boog iets kleiner te maken, en daarna heb ik geen problemen meer ondervonden. Het was even wennen aan het ritme, zodat de steken regelmatig werden, wat vrij goed lukte, ach, van een afstandje ziet geen hond dat als het niet precies gelijkmatig is. Ergens in het midden van deze foto is het resultaat van de machine-wisseling

Gelukkig valt het niet op waar de Nina er mee stopte en de Pfafke het overnam, daar ben ik heel blij mee!
Hier was ik er bijna,

De quilt is nu rondom mooi recht afgesneden, de bies komt er morgen op, en ik denk dat ik de bies helemaal uit het zicht naar achteren om klap en dan -jawel- met het handje vast ga zetten. Denk ik.

Zo zien jullie maar weer, machinaal quilten is een fluitje van een cent, zo ontspannen om te doen, rustgevend vooral, en goed voor je humeur, ik kan het iedereen aanraden!