Weer niet gelukt

Om vandaag wat quilterigs te doen, potjandriedubbeltjesnogeensaantoezeg!
En dat kwam niet omdat ik me niet lekker voelde, aux contraire, ik voelde me kiplekker, miraculeuze genezing?
Ik had de lapjes gevonden, na lang zoeken zag ik ze boven in een tas op mijn naaikamer liggen, hoera! Keurig in een zakje, waarom kan ik op dat punt wel netjes werken, maar ben ik aan de andere kant een vreselijke sloddervos? de restjes van de bow-tie top,en het viel me een beetje tegen, ik had gehoopt op bredere restanten dan de 2,5x 6 inch stukjes,
waarvan helaas nog een stuk van de 2,5 inch afgaat vanwege de zelfkant.Dat kan echt niet gebruikt worden (krimpt harder in de was dan de rest van de stof), dus ik denk dat ik strookjes op 2 inch breedte snijd, en aan een zijde 3 inch brede lichte stroken tegenaan stik, dus kettingnaaien, en daarna alles weer in kleine stukjes snijden. Ik maak dan een rand net als bij mijn kippenquilt. misschien wel dat de gekleurde stukjes vierkantjes worden, want ik denk niet dat ik anders toe kom, helemaal rondom.
Hij hangt wel mooi he, al jaren een genot om naar te kijken.
Vanmiddag lekker in de tuin gewerkt, ik wilde de boom -waar de vogeltjes en eekhoorntjes hun eten krijgen in de winter- wat kortwieken, zodat ik beter zicht had op die hongerlappen, en haalde de elektrische heggeschaar van stal. Ooh wat voelt dat goed, hoog op een trap boven je hoofd rakketakketak doen, blaadjes happen en lamme armen krijgen. Maar het resultaat was er wel naar, heerlijk, ik moest alleen nog de onderkant een beetje trimmen met de snoeischaar, en daarbij goed op de sfeerverlichting letten, dat ik niet in het elektra-kabeltje knipte. En hup, wat doet Shirley, die knipt het kabeltje dus wel door.
Verdikkemenogeensaantoezeg, dat was de bedoeling niet.
Nou ja, gedane zaken nemen geen keer, en na meer van zulks wijsheden verder had ik alle takken opgeruimd en de verlichting uit de boom gehaald, Zipje lekker met een restje snoer met lampjes spelend, terwijl ik uit de garage een andere snoer kerstverlichting ging halen. Helaas vond ik alleen maar wit licht, met allerlei variaties op het geknipper, en heb dat in de boom gehangen. Het kabeltje wilde ik nu niet meer via het raampje het tuinhuisje in laten gaan om stroom te krijgen, maar via een geboord gaatje boven het raam, dat leek me wel een strak plan.

Tuurlijk moest het gaatje wel zo hoog mogelijk, tegen vocht en tocht, en op een krukje staand weer boven mijn hoofd werkend vroeg ik me af, waarom ik weer zo nodig moeilijk moest doen.  Het huisje is opgebouwd uit rustieke 4 cm dikke planken, en na iets van 5 minuten boren met de dikste boor die we in huis hadden, zat ik er door. Hèhè. Het snoertje met schroefdopje paste er natuurlijk niet door, en ik wilde met de gatenboorset een groter gat boren, maar dit setje was van waaibomenhout-kwaliteit, goed  genoeg voor een dun kastwandje, maar niet voor deze planken, en ik kreeg er met moeite slechts een paar mm diepe groef in de plank, voordat-ie ging roken.
Weer de garage in, en gewapend met hamer en beitel sloeg ik een kwartier lang mijn spieren lam en het gat groter, tot ik dacht dat het groot genoeg was. Weer proberen, het ging net niet, en daarna ben ik met een ronde vijl aan de slag gegaan, ik leek wel de gebroeders Bever! Maar een half uur na aanvang van deze klus had ik het snoertje erdoor gekregen, rommel opgeruimd, en brandde de kerstsfeerverlichting in de boom. Morgen ga ik er het snoer van de buitenverlichting van het huisje ook doorheen wurmen, zodat het raam eindelijk dicht kan.

De middag was nog jong, de lucht nog droog, en dus heb ik daarna nog alle zwarte bamboe in de tuin uitgedund, (elk normaal denkend quiltmens had gedacht: en nu even spelen met mijn lapjes!) en alle stelen die mochten blijven staan, vanaf een 1½ meter van de grond af van zijtakjes en blad ontdaan, zo mooi, je ziet dan de zwarte stokken zo goed. Handen vies van het werk racete ik naar fitness (zwaaizwaai naar Suzanne die naar de kapper fietste om zich te laten kortwieken) om me vrijwillig te laten afbeulen door Terry, en wist ik daarna man en dochter ( met d'r haar nu tot op de schouders) te verbazen met het eten; dat sperziebonen zo lekker konden smaken, dat wisten ze niet (gewoon kruidenzout in het kookwater gestrooid, en na afgieten een klontje boter erdoorheen geschud). Heerlijk bij de kruimelige aardappels en boerengehaktstaaf (C1000 heeft de lekkerste), waarvan nog een beetje afgebluste jus vanaf kwam ook, en in slechts 25 minuten klaar! (hint voor zoon, die wel graag, maar niet lang in de keuken wilt staan). Jeuj.