Meer licht

Misschien kennen jullie die aflevering nog wel van All in the Family, waar Edith opeens veel minder ziet, en denkt dat het aan de overgang ligt, en dat haar dochter haar op haar valse wimper wijst die voor haar oog is gezakt. Ik had gisteren ongeveer het tegenovergestelde; ik ergerde me al weken aan mijn bril, zat niet lekker, irriteerde, brr, en ik dacht dus dat het aan mijn bril lag, tot ik in de stoel van de schoonheidsspecialiste lag. Ze was bezig met ongewenste snor- en kinharen te elektrocuteren, toen het gesprek op mijn wenkbrauwen kwam, de laatste keer dat ik die heb geëpileerd was 6 jaar geleden zoiets, en dan bestond het epileren uit het van 1 wenkbrauw 2 maken.
"Zal ik ze even in vorm doen voor je, dan hoef je het enkel maar bij te houden?", vroeg de schoonheidsspecialiste, en ik keek even goed hoe die van haar er uit zagen. Oké, ze zagen er normaal geplukt uit, niet tot 2 streepjes in verbaasde toestand boven haar ogen, en ik zei dat als ze het wilde, en er tijd voor had, dat ze het best wel mocht doen. Aan de snelheid van haar daad bij woord voegen zag ik gewoon dat ze zich hier al weken, wat zeg ik, maanden op had zitten verheugen, 2 van die Luberiaanse pleeborstels in vorm plukken, dat moet toch ook zalig zijn!
Terwijl ik dacht dat ze de boel aan het inspecteren was -ik hoorde wel steeds tjaktjak- was ze al aan het trekken, ik voelde er niks van! Binnen een paar minuten was ze klaar, en ik keek in de spiegel naar 2 mooie bogen met daaronder rode plekken tot aan mijn oogleden, jeminee, wat een ballast was ik kwijt! Ik zette mijn bril op en ging naar huis, keidruk natuurlijk, eten klaarmaken, opeten (ook dat nog), en aaneensluitend de bee, waarvoor ik nog het eea moest voorbereiden, want anders moest ik teveel uithalen later.

Ik zat even na het eten nog even aan de koffie achter mijn pc, toen me iets opviel, mijn bril zat me niet meer te irriteren. He?  Ik wiebelde met mijn neus, nee, nu ook niet, ik keek in de spiegel, en toen zag ik het: mijn wenkbrauwen zaten gewoon in de weg voorheen, dat wil je toch niet geloven! Oei.  Een nieuwe bril is dus lekker niet meer nodig, opgelost door een goedkope epileersessie, wat kan het leven toch simpel zijn! En het is veel lichter opeens, scheelt een daglichtlamp. Het zal Zopje een worst wezen
zolang hij maar kan slapen.
En de bee? We (Miranda en ik) vielen met onze kontjes in de boter, er werden mooie affo's geshowd
en iemand trakteerde op lekkere koekjes met vulling. Miranda showde even haar WIPjes,
Het was weer gezellig, ik had de bow-tie blokken per rij aaneen gespeld waar ze gestikt moesten worden, en genummerd, zodat ik al kletsend of luisteren en naaiend (met de Elna) niet in de mist zou gaan, en ziedaar, een affe top. Zwaar klassiek model voor mijn doen, ook in die kleuren, oei, maar wel mooi, ik word er een beetje rustig van. Met de nadruk op beetje, wees maar niet bang.
Nou ja, bijna af, want hier komt nog een bies omheen met lichte stof en daarin vierkantjes of strookjes van de overgebleven stukjes stof, even uitrekenen hoeveel en hoe groot. Hij is nu ongeveer 120x 160 cm, mooi maatje.