Vanmorgen (vrijdag) kreeg ik het opeens te pakken, ik had net mijn ontbijt op, of ik kreeg de schoonmaakkolder in mijn hoofd; ik probeerde het eerst nog af te wenden door 3 wasmanden wasgoed weg te vouwen, maar nee, dat was niet bevredigend genoeg. Wc's en badkamers werden aangepakt, op de knietjes dweilend, want zo kom je veel fijner in de hoekjes, mensen wat was ik lekker bezig.
Met een bleeklucht aan mijn vingers zat ik tussen de middag met mijn ventje aan de lunch, ik wist niet hoe snel ik de tafel weer moest afruimen om verder te gaan. Ik ken mezelf namelijk, als ik nu niet doorpak, dan zakt de kolder weer weg, op zoek naar nieuwe slachtoffers, en dat moest ik niet hebben.
Toen al het sanitair klaar was en me tegemoet blonk, ging ik naar de slaapkamer van de oudste toe, die al 2 weken niet thuis was geweest (op kamers in Amsterdam), en vanavond ons weer zou verblijden met een weekendbezoek. Met het raam open lekker poetsen, stoffen, opruimen, stofzuigen en dweilen, en ooh hoera, ik had nog tijd zat voor nog een kamer, dus de oversteek gemaakt naar de kamer van de in Tilburg studerende en ook vanmiddag thuis komende zoon; ik poetste dat het een lieve lust was.
Net klaar met deze kamer hoorde ik de voordeur dicht klappen, 5 over 4 en jongste dochterlief is thuis. Ik loop voor de 3e keer met armen vol afval en wasgoed (wat kruipt er veel onder de bedden) naar beneden, en zeg tegen Suzanne -die net de keuken uit wilt lopen met een glas drinken en een zakje chips- "Ik neem even een kopje koffie, en dan kom ik jouw kamer doen, goed?" Ze rolt met haar ogen omhoog zoals alleen een 15 jarige dit kan, en met een dramatische stem zegt ze dat ze er helemaal geen zin in heeft, ze had zich zo verheugd op lekker even vrij zijn en computeren. Haar geklaag negerend zeg ik "Je hebt een kwartiertje vrij, en dan is m'n koffie op en kom ik eraan.", ze loopt met een diepe zucht de trap op.
Het is nog heerlijk weer, en ik ga met mijn koffie naar buiten, lekker op de schommelbank zitten, mijn nek klam van het zweet. Het ruikt zalig buiten, en Zipje komt eventjes tegen me aan staan, even hallo zeggen. De tegels lijken al minder groen, na de anti-algenspuitwerk van gistermiddag, milieu vriendelijk op een paar vierkante meters na aan de zijkant; het spul was op en toen greep ik naar de fles schoonmaakazijn. 1 liter op 2 liter water, hopelijk helpt het.
Buiten zittend moet ik mezelf dwingen om ook even de tijd te nemen om rustig mijn koffie te drinken, ik kijk naar de witte klimroos die alweer nieuwe -lekker ruikende- bloemen heeft, en zie dat het gras ook weer flink gegroeid is. In de verte zie ik wolken onze kant op komen, en voordat ik er eigenlijk goed over na heb gedacht, loop ik achter de maaier aan, baantjes trekkend over de grasvelden rond ons huis. Het gaat erg lekker, en ik ben opeens klaar, nog geen kwartier later, huh? Ik moet opeens denken aan die Belgische trekpaarden, met die mooie zware poten, en kijk naar mijn voeten als ik mijn crocks uitdoe op de mat; gras zit tussen mijn tenen, en Zipje, die even komt kijken of er nog wat eten valt te halen, schrikt van mijn rode crocks op de mat en hupt met een gekke sprong weg.
Half 5, dan heb ik nog tijd genoeg om nog een kamer te doen, denk ik hardop, maar dan hoor ik een 'Pling' uit mijn broekzak komen, een sms'je van Tim, dat-ie bijna op 't station is. 2 Uur later is Evelien er ook, en dan zitten we aan tafel, verse courgettesoep naar binnen te slobberen. Ik ben helemaal op; het is gedaan met het poetsen in huize ZipjeZopje, morgen is er weer een dag.
Ik kruip achter mijn pc en overzie de ravage in mijn kamer, ik had al die energie beter hierop kunnen richten, alsof er een bom is ontploft! Is dit een mooi karwei voor de zaterdag? We shall see, ik hoop het wel, want ik ben het een en ander kwijt aan quiltspullen, waaronder de restant lapjes van de bow-tie quilt.
En net nu ik wil afsluiten komt Evelien -terug van het stappen met haar vriendinnen- mijn kamer in: "Ooh je hebt wat gemist beneden! Ik zag opeens een muisje via de tuindeur langs de kier bij de hor naar binnen schieten, en gelijk rende Zipje van buiten er achteraan, de muis had nog geen 2 meter gelopen of hij had hem al te pakken en schoot toen gelijk weer naar buiten. Met de muis in zijn bek keek hij achterom naar mij, en miauwde heel gek, alsof hij zei dat ik nu wel de deur dicht moest doen, en toen liep hij verder." Ze straalt, mijn dochter, en lacht; normaal leest ze dit soort gekke avonturen alleen maar via mijn weblog, maar nu heeft ze het IRL mee gemaakt.
Met een bleeklucht aan mijn vingers zat ik tussen de middag met mijn ventje aan de lunch, ik wist niet hoe snel ik de tafel weer moest afruimen om verder te gaan. Ik ken mezelf namelijk, als ik nu niet doorpak, dan zakt de kolder weer weg, op zoek naar nieuwe slachtoffers, en dat moest ik niet hebben.
Toen al het sanitair klaar was en me tegemoet blonk, ging ik naar de slaapkamer van de oudste toe, die al 2 weken niet thuis was geweest (op kamers in Amsterdam), en vanavond ons weer zou verblijden met een weekendbezoek. Met het raam open lekker poetsen, stoffen, opruimen, stofzuigen en dweilen, en ooh hoera, ik had nog tijd zat voor nog een kamer, dus de oversteek gemaakt naar de kamer van de in Tilburg studerende en ook vanmiddag thuis komende zoon; ik poetste dat het een lieve lust was.
Net klaar met deze kamer hoorde ik de voordeur dicht klappen, 5 over 4 en jongste dochterlief is thuis. Ik loop voor de 3e keer met armen vol afval en wasgoed (wat kruipt er veel onder de bedden) naar beneden, en zeg tegen Suzanne -die net de keuken uit wilt lopen met een glas drinken en een zakje chips- "Ik neem even een kopje koffie, en dan kom ik jouw kamer doen, goed?" Ze rolt met haar ogen omhoog zoals alleen een 15 jarige dit kan, en met een dramatische stem zegt ze dat ze er helemaal geen zin in heeft, ze had zich zo verheugd op lekker even vrij zijn en computeren. Haar geklaag negerend zeg ik "Je hebt een kwartiertje vrij, en dan is m'n koffie op en kom ik eraan.", ze loopt met een diepe zucht de trap op.
Het is nog heerlijk weer, en ik ga met mijn koffie naar buiten, lekker op de schommelbank zitten, mijn nek klam van het zweet. Het ruikt zalig buiten, en Zipje komt eventjes tegen me aan staan, even hallo zeggen. De tegels lijken al minder groen, na de anti-algenspuitwerk van gistermiddag, milieu vriendelijk op een paar vierkante meters na aan de zijkant; het spul was op en toen greep ik naar de fles schoonmaakazijn. 1 liter op 2 liter water, hopelijk helpt het.
Buiten zittend moet ik mezelf dwingen om ook even de tijd te nemen om rustig mijn koffie te drinken, ik kijk naar de witte klimroos die alweer nieuwe -lekker ruikende- bloemen heeft, en zie dat het gras ook weer flink gegroeid is. In de verte zie ik wolken onze kant op komen, en voordat ik er eigenlijk goed over na heb gedacht, loop ik achter de maaier aan, baantjes trekkend over de grasvelden rond ons huis. Het gaat erg lekker, en ik ben opeens klaar, nog geen kwartier later, huh? Ik moet opeens denken aan die Belgische trekpaarden, met die mooie zware poten, en kijk naar mijn voeten als ik mijn crocks uitdoe op de mat; gras zit tussen mijn tenen, en Zipje, die even komt kijken of er nog wat eten valt te halen, schrikt van mijn rode crocks op de mat en hupt met een gekke sprong weg.
Half 5, dan heb ik nog tijd genoeg om nog een kamer te doen, denk ik hardop, maar dan hoor ik een 'Pling' uit mijn broekzak komen, een sms'je van Tim, dat-ie bijna op 't station is. 2 Uur later is Evelien er ook, en dan zitten we aan tafel, verse courgettesoep naar binnen te slobberen. Ik ben helemaal op; het is gedaan met het poetsen in huize ZipjeZopje, morgen is er weer een dag.
En net nu ik wil afsluiten komt Evelien -terug van het stappen met haar vriendinnen- mijn kamer in: "Ooh je hebt wat gemist beneden! Ik zag opeens een muisje via de tuindeur langs de kier bij de hor naar binnen schieten, en gelijk rende Zipje van buiten er achteraan, de muis had nog geen 2 meter gelopen of hij had hem al te pakken en schoot toen gelijk weer naar buiten. Met de muis in zijn bek keek hij achterom naar mij, en miauwde heel gek, alsof hij zei dat ik nu wel de deur dicht moest doen, en toen liep hij verder." Ze straalt, mijn dochter, en lacht; normaal leest ze dit soort gekke avonturen alleen maar via mijn weblog, maar nu heeft ze het IRL mee gemaakt.
12 opmerkingen:
Wat een ijver!! Maar je eigen kamer is inderdaad, uhm, rommelig, ben benieuwd of je daar binnenkort aan toe komt, of is de kolder nu verdwenen? :-)
Leuk verhaal, maar ik ben al moe aleen van het lezen. Schoonmaakwoede heb ik nooit, alleen mijn naaikamertje vind ik leuk om op te ruimen.
Oh dit is heel herkenbaar, en dan roept dh tis geen voorjaar? (lol) Ik hoop dat je vandaag nog een beetje zin kan vinden om je eigen bommetje aan te pakken, succes! Fijn weekend, knuffel Else
Dit het inderdaad uitstel gedrag en zo herkenbaar.
Benieuwd of je vandaag verder met je quiltkamer aan de slag gaat.
Haha, ik dacht dat het bij mij een rommel was maar als ik hier kijk valt dat reuze mee!
Wat een verhaal, ik zou na een halve dag al neergevallen zijn. Maar het geeft ook veel voldoening en voorlopig mag je weer heel veel tijd besteden aan naaien, want alles is netjes!
Goh wat klinkt dat aanstekelijk, krijg er haast zin in om ook als een wervelwind door het huis... Fijn weekend met de kids!
hoi Shirley, heel herkenbaar voor mij, heb ik ook met tijd en wijlen last van, vroeger een maal per maand, ahum, maar nu beduidend minder,
en geneer je niet voor je hobbykamer die van mij
ziet er ook zo uit, kan er bijna niet meer in lopen.
Alleen moet ik als ik zo'n aanval heb gehad, altijd weer een paar dagen bijkomen omdat ik dan mijn grenzen weer overtreden heb, maar ja ik kan niet 1 raam per dag doen of zo.
groetjes Marga H.
Oh wat een razende roland ben je geweest ( of nog!). Wel lekker want dan heb je ook weer tijd voor de grote Q. Als je kamer nu klaar is kun je lekker met koffie weer aan de slag en genieten....
Groetjes Anita
Ojé, wanneer heb je weer energie om je eigen kamer te ' kuisen ' ?
Wat een bende ! Ik zou er niet in kunnen werken, hahhaa. Succes, grtjs Mieke
Wat een energie lees ik hier geweldig je hebt volgens mij je hele huis spik en span zoals dat zo mooi heet. Je eigen kamer komt vast wel snel aan de beurt want soms moet je die gewoon opruimen.
Er is inderdaad een bom ontploft in je quiltkamer.. pffff,ik laat deze foto's maar eens zien aan DH dan kan hij zien dat het in mijn kamertje helemaal niet z'n troep is.. LOL..
Een reactie posten