Vislucht

Donderdag wilde ik de bestrating al gaan schoonspuiten, maar ja, hele dag stromende regen, dus geen strak plan, en toen maar lekker wat aangerommeld in huis en naaikamer, en het was etenstijd eer ik er erg in had. Gelukkig hadden we nog genoeg in de koelkast staan, dus het werd een garnalencocktail vooraf, gevolgd door een kopje Old Amsterdammer kaassoep, door zoon gemaakt de dag voor kerstmis, gevolgd door een krab/ei/sla-salade, en wie nog honger had kon een boterham nemen, maar eigenlijk zaten we allemaal al vol na de kaassoep, zo lekker!

Vandaag kwam het er dus wel van, na een droge ochtend (die ik voor de helft in bed doorbracht ) en een luchtig ontbijtje bestaande uit verantwoorde granen, gevolgd door een dikke plak tulband of twee, kwam ik rond half 1 in beweging. Het plan was even de bestrating in de achtertuin aan te pakken, en morgen de voorkant, en ik dacht er met een uur of 2 toch wel mee klaar te zijn. Aha, in een ideale wereld misschien. Het begon alweer te regenen toen ik net was begonnen met de boel in elkaar te zetten, -wat op zich er heel eenvoudig er uit zag-, ik had gelukkig mijn regenjas aan, maar niets werkte mee.

Ik begon te spuiten maar het kreng gaf veel te weinig hoge druk, wat deed ik verkeerd? Hoe werkt dat ding eigenlijk? Ik besloot toen om maar eerst de handleiding te lezen, dus naar binnen en (laarzen uit, naar boven lopen, boekje zoeken, naar beneden boekje lezen, laarzen aan en weer naar buiten) Nu wist ik het!
En toen kreeg ik die kop er niet af, er moest een waterpomptang aan te pas komen, (laarzen uit, door het huis naar de garage lopen, laarzen aan en weer naar buiten) en toen de hoge druk kop er op zat ging het prima. Na een kwartier herrie bedacht ik me dat ik beter oordopjes in kon doen, wilde ik geen gehoorbeschadiging oplopen, dus ik naar binnen, laarzen uit, naar boven oordopjes halen, gelijk tegen Tim -die met koptelefoon op zat te gamen tussen het leren door, of was het leren tussen het gamen door?- verteld dat ik buiten met oordopjes in bezig was, sokken uit de laarzen vissen, aantrekken, laarzen aan, dopjes in, en weer naar buiten). Nu was ik er helemaal klaar voor, en een tevreden gevoel daalde neer over mij.

Helemaal toen ik na 2 uur spuiten er achter kwam dat ik de hendel niet steeds ingedrukt hoefde te houden, mijn vraag vanaf het begin: "waar zou dát schakelknopje naast de hendel voor dienen" durfde ik uit te proberen door het knopje over te zetten. Jemig, wat goed! Scheelde in kramp in de handen, en zo spoot ik stukje voor stukje een deel van de achterkant schoon, en al spuitend richting oprit, waar mijn auto stond, wat niet zo handig was. Ik belde aan de voordeur aan, in de hoop dat zoon de bel zou horen, en me even de sleutels zou kunnen geven, maar helaas, dus liep ik weer naar de achterkant van het huis, (laarzen uit, dacht het niet), ik veegde mijn voeten goed, dacht ik, en liep door de kamer naar de voordeur, om mijn sleutels te pakken, en ging langs de voordeur naar buiten, en na mijn auto er af te hebben gereden, kon ik de oprit algenvrij spuiten. Het rook naar vis, buiten, van al het spuiten, denk ik.

 Het werd donkerder, en opeens bleek 't al bijna 5 uur te zijn, was ik al 4 uur bezig geweest?  Manlief, zoon en dochter kwamen toen ook net thuis (Tim was zijn zus op gaan halen), en begroette me met een grijns, alsof ze hun ogen niet geloofden, en ik nam maar aan dat ze blij waren me te zien. Ik ruimde op, ging naar de bijkeuken, stripte mijn kleddernatte broek van mijn ijskoude benen, en ging naar boven om me aan te kleden. In de badkamerspiegel zag ik mezelf, en ik moest toen ook lachen, modderspetters zaten overal op mijn gezicht, ik zag er vies woest uit, vandaar de lachende familieleden. Mijn koude benen werden opgewarmd door warme katten, mijn stijve koude handen door kopje warme koffie, en al snel voelde ik me weer mens.

Zipje was niet van mijn schoot af te krijgen,  Zopje kwam halverwege de avond er ook bij zitten, maar mocht van zijn broer niet verder dan de knieën komen, en zo zat hij een tijdje, mijn schenen lekker warm te maken, tot het voor hem ook niet comfortabel meer was, en een stoel uitkoos om op te liggen. Morgen doet mijn lief de rest van de bestrating, beloofde hij, dan kan ik weer spelen met lapjes! Maar wel eerst de tegelvloer dweilen, want ik zag toch wat voetstappen door het huis van mijn laarzen, niet zo goed geveegd dus.