Prettig gestoord

weblog laat me even geen nieuw bericht toe, dus hier mijn relaas:

Vanmiddag was dus de bee bij mij, en het weer zat zo mee, -geen wolkje aan de lucht- dat we heerlijk buiten hebben kunnen zitten, pas tegen 4 uur werd het wat koeler, maar toen begon de zon al wat meer achter de bomen te zakken. Ik had 's morgens al het plaatsje geveegd, de tafel gedekt en de stoelen schoongemaakt, want ze staan constant buiten, en je wilt niet dat iemand in meneer spin grijpt bij het naar voren schuiven van de stoel.

Ik liep net voor de middag tevreden naar buiten om te checken of ik niks was vergeten, toen mijn lief -die buiten aan kwam lopen- me met een zachte "boe!" 'tje  vreselijk liet schrikken.  Ik gaf een gil, volgens mij kwam ik ook met beide voeten los van de grond, en had even tijd nodig om bij te komen, niet wetend of ik mijn ventje moest slaan of zoenen, want ja, ik houd -ondanks alles- toch wel heel erg veel van hem :-) Ik had het kunnen weten, als het lekker weer is, loopt hij altijd langs achteren als hij thuis komt om te lunchen.

Om 2 uur kwamen de quiltmeisjes binnen druppelen, de keeltjes en maagjes werden van wat lekkers voorzien, en we gingen lekker van slag.

Julie was met haar vierkante cathedral windows bezig, per 3 stuks aan een rij zetten, en dan wilt ze tussen de rijen kralen gaan naaien, het ziet er nu al zo mooi uit! Miranda was met een applicatie bezig, en Angela had haar Camelot blokken bij zich,

om ze gereed te maken (mooi rond) om op ondergrond te kunnen naaien, ze zagen er prachtig uit.

Ik had woensdagmiddag mijn verloren gewaande zak met Dresden plates gevonden, ze lagen in de trolley die ik mee had naar het Belgisch quiltweekend, een half jaar geleden, en wist gelijk weer waarom ik er niet met dezelfde enthousiasme aan verder was gegaan als waarmee ik was geëindigd: ik was toen niet zo enthousiast geëindigd; er was geen lol aan, omdat ik het met een oude (vintage) naaimachine had genaaid (de omtrek van de plates op vlieseline), en die machine maakte geen mooie vloeiende tochtjes, waardoor na het keren van de plates, de rondingen van de bloemblaadjes ver te zoeken was. Dus heb ik mijn werkpaardje Pfaff op tafel gezet, en daarmee ging het zo soepeltjes, dat ik 5 plates af heb gekregen, klaar om op de prachtige ondergrond te naaien (bij Aztec Rose gekocht) hier ligt het blok losjes op de stof, en de randen nog niet mooi rond uitgeduwd.

met een festonsteek op de naaimachine, denk ik. Of met de hand, om toch nog een handwerkje te hebben, wat altijd wel prettig is. Hmm, nu ik het zo op papier zie, weet ik het zeker, ik ga ze met de hand vast naaien. Jeuj. Dit gaat een 1 persoonsbed-quilt worden voor Evelien, had ik haar vorig jaar beloofd.

Nou ja, en verder denk ik dat ik nagekeken moet worden in mijn bovenkamer, want ik heb gisteravond een bod gedaan op een naaimachine, via Marktplaats, en ik heb nog gewonnen ook!

Ik had het niet verwacht, en voor 25 euro dacht ik echt overboden te worden, maar niet dus, en ik kan hem morgenochtend al ophalen, wat ik natuurlijk ook ga doen. Het gaat om een Singer Starlet uit de jaren 70, een Flower Power werkpaardje, met nadruk op je, want het is een klein model. Hoe klein zal ik morgen wel zien, en ook of hij het nog goed doet, want dat is een gok natuurlijk. Hier zie je er eentje van iemand anders
http://www.flickr.com/photos/kootutmurut/5366891290/ Is het geen hippe? Mijn volgende blogje zal wel over deze hippie gaan, :-).