maandag 5 december 2011

Terug naar normaal

Maar wat is normaal? Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de lieve berichtjes die jullie achter lieten bij mijn vorige blog, Evelien vond het heel lief, dat voor haar vreemde mensen zo met haar meeleefden. Ze heeft nog een stijve, dikke, enkel, maar ingetapet kan ze er redelijk goed mee lopen, het is alleen vermoeiend, en pijnlijk bij verkeerde bewegingen. Ze zit weer in Amsterdam, ik heb ze vanmorgen met de auto weggebracht, en haar koffer en tas met naaimachine (de Lotus
is eindelijk losgeweekt uit mijn grip) naar haar kamer gebracht. Toen ik na een kopje koffie mijn jas aan trok en gedag zei, heb ik mijn grote meid nog even stevig geknuffeld; het leven (en gezondheid en geluk) is niet zo vanzelfsprekend, hier mag je wel vaker bij stilstaan.

We hadden onze pakjesavond gistermiddag al gevierd, een dag eerder was er al druk geknutseld aan de surprises, alleen manlief deed aan serieuze recycling; hij had mijn lootje getrokken en had alle cadeautjes in de kat gestopt die Evelien vorig jaar voor mij had gemaakt, en sindsdien in de hal stond. Evelien had voor manlief een Angry Birds tafereeltje gemaakt,
omdat hij gek is (zachtjes uitgedrukt) op dit spel, zelf kreeg ze een grote 'interception'doos (cadeau in cadeau, als in de gelijknamige film een droom in een droom was) van Suzanne.
Suzanne kreeg een life stage van Tim, met allemaal Koreaanse artiesten, omdat ze gek is van Koreaanse muziek, en Tim kreeg een door mij gemaakte grote tissues doos, omdat hij sinds hij op kamers zit verkouden is. We waren allemaal blij met de cadeautjes, gelukkig maar, stel je toch voor! En natuurlijk mochten de gedichten niet ontbreken, van 3 A4tjes lang en tong brekend, tot 1 A4tje kort en bondig.
Het was al met al een heerlijk avondje, die middag.
Ondertussen lag Zipje helemaal in coma op zijn kussen en viel er bijna af, zijn broer vond ik later terug in een tas vol lapjes, tijdens het avondeten zat hij zoals vaker op de stapel kranten en tijdschriften die van tafel op de stoel beland bij het tafeldekken,
herkenbaar?
De chocoladeletter heb ik opgegeten, dit zijn mijn cadeautjes
de kleine flesjes zijn olietjes voor in een brandertje, de stokjes staan te geuren in de badkamer, en het poesje is een aanvulling op de Jim Shore beeldjes, 't is een schatje, het randje maakt een mooie border aan een lentequilt :-).

9 opmerkingen:

Hermie zei

dat ziet er allemaal heel gezellig uit en dat je je dochter even extra knuffelt is wel logisch na zo'n schrik.

AnitaS zei

Mooie cadeautjes heb je gekregen. Fijn dat je je dochter even extra kon knuffelen. Het was toch wel een hele schrik.

Miss Steekjes zei

Dat ziet er allemaal goed uit zeg! Hier hebben we dit jaar geen Sinterklaas gevierd, ben er een beetje klaar mee. De volgende generatie mag het stokje van me overnemen.... Was het vorig jaar dat jij zo'n mooie kerstman liet zien van Jim shore? Ik vond die van jou zo mooi en heb gezocht of ik dezelfde kon vinden maar alles wat k tegenkwam was net wat minder mooi dan die van jou. Heeft die kerstman van jou ook een naam of een nummer o.i.d.?

Inge zei

Dat klinkt als een heerlijke Sinterklaas viering. Je hebt mooie cadeautjes gekregen, maar ik denk dat het allermooiste cadeau is dat Evelien het er zo goed vanaf heeft gebracht bij dat rot ongeluk. Logisch dat je haar een extra dikke knuffel hebt gegeven. Groot of niet, ze blijven altijd onze "kindjes", toch?

Groetjes,
Inge

Johanna Zweden zei

Fijn te horen dat het zo goed is afgelopen, maar het is toch een grote schrik voor haar geweest en voor jou natuurlijk
Wat een gezellig Sinterklaas hebben jullie gehad, en zo te zien, heeft poes zich goed vermaakt
Groetjes Joke en een fijne dag

Johanna Zweden zei

O ja wat ben je verwend door de Sint
Groetjes Joke

Erna Peekel zei

Nou je bent echt el verwend. Maar het grootste cadeau is toch wel dat Evelien het goed doet na zo'n rot ongeluk. Een dikke knuffel verdiend ze.

Groetjes,
Erna

Anoniem zei

Jullie zijn allemaal weer heerlijk verwend door Sint. Leuk hoor. Gelukkig gaat het al ietsje beter met Eveline. Dat was best schrikken voor haar. Logisch dat je haar geknuffeld hebt en ja, in een seconde tijd kan je leven totaal anders zijn (heb ik helaas zelf mogen ondervinden). Gelukkig is het voor Eveline toch goed afgelopen, ondanks haar enkel.

Dineke zei

Mooie cadeautjes en hele leuke surprises. Creatief hoor van de hele familie.