Gistermiddag was ik bij het postkantoortje bij de boekwinkel met een stapeltje enveloppen met kaartjes er in, en een dikkere grote enveloppe met stof er in, en ik legde de dikke enveloppe op de toonbank. "Kunt u deze enveloppe voor me frankeren, alstublieft", vroeg ik netjes aan de meneer die daar werkte en zich duidelijk heel belangrijk voelde; hij keek met een "hohoho" blik van de enveloppe naar mij: "Nou, mevrouwtje, dat gaat als pakketje gefrankeerd moeten worden, want dat past niet door de gleuf!", en hij hield de enveloppe voor een plastik frame dat de afmeting van een door de post goedgekeurde gleuf voorstelt. "Ziet u wel mevrouwtje, dat gaat zo niet, en bij de post zijn ze hier heel erg streng op."
Nog 1x "Mevrouwtje" zeggen, en ik trek hem over de toonbank, eens laten zien hoeveel spierballen ik wel niet heb. Maar nee, ik ben goed opgevoed, laat liever mijn verbale spierballen zien, of mijn vindingrijkheid, net wat het eerste boven komt drijven.
Nog 1x "Mevrouwtje" zeggen, en ik trek hem over de toonbank, eens laten zien hoeveel spierballen ik wel niet heb. Maar nee, ik ben goed opgevoed, laat liever mijn verbale spierballen zien, of mijn vindingrijkheid, net wat het eerste boven komt drijven.
"Mag ik de enveloppe even terug?", vroeg ik op dwingende toon, en aan de reactiesnelheid van de man te zien had hij thuis niet de broek aan. Ik trok de plakbandhouder naar me toe, en plakte toen hup-hup-hup de randen van de enveloppe een eind over de enveloppe heen vast, waardoor hij centimeters smaller werd, en overhandigde hem de enveloppe weer. De man keek me met afgrijzen aan, en toen hij begon tegen te sputteren met "Maar wat doet u....", was ik al klaar. "Zo, probeert u het nu nog maar een keer", en hij moest toegeven dat de enveloppe er nu wel door ging, "Het gaat maar net.", zei hij, het laatste woord willen hebben. "Net is ook een meiske", was mijn repliek, een typisch Brabantse uitdrukking die nergens op slaat, maar ja, om dat te snappen moet je denk ik een echte Brabander zijn.
Zopje snapt er niks van, ligt er elke avond een quilt zomaar op de grond; hij durft (of wilt) er niet op te slapen, elke morgen springt hij van mijn bureaustoel af die bij de naaimachine staat. De sterren zijn ook allemaal klaar, en nu eens kijken hoe ik de andere blokken ga doen, een hele uitdaging, maar Zopje wilt me hier wel bij helpen, hij zit er al klaar voor, nu ik nog.
Zopje snapt er niks van, ligt er elke avond een quilt zomaar op de grond; hij durft (of wilt) er niet op te slapen, elke morgen springt hij van mijn bureaustoel af die bij de naaimachine staat. De sterren zijn ook allemaal klaar, en nu eens kijken hoe ik de andere blokken ga doen, een hele uitdaging, maar Zopje wilt me hier wel bij helpen, hij zit er al klaar voor, nu ik nog.
8 opmerkingen:
het lijkt mij ook niet makkelijk iets te verzinnen, ik heb er ook even naar zitten staren. Maar je verzint het vast wel, ben benieuwd! Nu maar weer even een woordje leggen he :-)
Of andere interessante blogs bezoeken ;-)
Dat ziet er goed uit.
De grote blokken mooi vol met veren.
Ben ook benieuwd naar de rest.
de hele quilt fleurt op van het mooie quiltwerk.
Heel herkenbaar dat mannetje met zijn gleuvenhouder, zo'n hebben we er hier ook! (lol) Je quilt ziet er TOP uit. knuffel Else
Haha, geweldig hoe je die man op zijn nummer hebt gezet.
En bij de post zijn ze helemaal niet zo streng, als eens wist wat ik in mijn posttassen vind, dat hebben ze misschien niet op het postkantoor goedgekeurd, maar zelf in de bus gepropt. of massaal in een zak gestopt en op het postkantoor gedropt.
Ter veduidelijking, ik ben postbezorger.
Groetjes, Irene
hahaha,... mevrouwtje!!
je doen soms zo vreselijk moeilijk met hun gleufje,..
:o)
Katten, je snapt ze af en toe niet.
Ik vind hem best mooi worden en wie weet ga jij er ook van houden, alhoewel ;-))
Mevrouwtje...sommige mannen zijn niet wijs, toevallig dat mijn oudste dochter dat vorige week ook had, die sprong ook net niet uit haar vel.
Groetjes
Ines
Mevrouwtje is al erg. bij mij beginnen ze met omaatje. Mooie die veren.
Een reactie posten