Enigskind

Het zit er weer op, zit het ene moment nog het huis vol koters, met gelach, muziek, geroep (wakker worden), gezeur (ben je nou nog niet uit bed, het is al half 2), geknuffel met elkaar en met de katten en genieten,
 
opeens is het zondagavond en zitten de oudsten weer in hun studentenhuizen. Altijd blij met een WhatsApp berichtje dat ze veilig zijn aangekomen; Evelien reed samen met vriendin in de trein naar Amsterdam en Tim had ook gezelschap, en wel van zijn fiets. Deze van huis meenemen leek slimmer dan bandje plakken van z'n  fiets in studentenhuis.
Hij was bijna op zijn plaat gegaan, toen hij hiermee op het station trap af moest lopen, met zware tas vol kleding en rantsoen om zijn schouders,  het fietsen naar zijn huis was ook niet voor herhaling vatbaar, en toen hij bij thuiskomst een slagveld aantrof in de keuken en toen ook nog er achter kwam dat hij was vergeten brood te kopen op het station en dus niks te eten heeft voor morgen ochtend, jubelde hij, maar niet heus. Hij weet nu al dat hij morgen niet gaat koken voor de mannen, echt niet.
Dus morgenavond geen "jeuj, ze vonden het lekker" berichtje, met vaak van te voren vragen van wat er ook al weer in de saus moet, of hoe iets klaargemaakt moet worden. Al doende leert men. Ik weet nog toen ik net getrouwd was, en mijn ventje als suggestie varkenshaas voorstelde bij het avondeten, zo vlak voordat hij 's morgens naar werk ging. Ik had nog nooit van varkenshaas gehoord, laat staan dat ik wist hoe je het klaar moest maken, dus belde ik mijn schoonzus. "Ach ach, heeft mijn broertje spatjes gekregen, varkenshaas, toe maar."
Ziet het er niet mooi uit? Dit is het resultaat van 2 uur snijden, met pauzes, want ja, er moet ook gescrabbeld worden, en koffie gedronken, en gekletst, 3 manden met was vouwen en overhemden strijken en ooh, teveel eigenlijk voor op een mooie zondagmiddag, waarbij ik me steeds verkeek op de tijd, want de klokken stonden nog op zomertijd, en dus was ik veel te vroeg begonnen met het eten klaarmaken, toen de boel on-hold gezet (kan als het kip in braadzak is) en op het laatst moest ik me nog haasten, want er moesten treinen gehaald worden.
We hebben penne met kipstukjes in magere roomsaus (en vocht uit braadzak) met fetakaas, knoflook en ui, op een bedje van rucola sla gegeten, en manlief zat aan de vers gesneden frites met biefstuk, het was dus een huzarenstukje dat alles gelijkertijd klaar kwam, oefening baart kunst :-o.

Ik heb al 12 lapjes gebruikt, zei ze, snel van onderwerp veranderen, voordat het helemaal de verkeerde kant op gaat en mijn ouders weer met rode oortjes achter de pc zitten tijdens hun ontbijt, en volgens het patroon moeten het er 34 zijn, dus ik kan nog even vooruit. Ik zal morgen na het sporten nog even in mijn voorraadbak duiken, want ik geloof dat ik nog een hele mooie bijna zwarte batik heb die er goed bij past, en dan nog even kijken of ik aan 2½ yard lichte stof kom, voor overal tussen. Ik wil mijn naaimachine toch wel eind van de week horen snorren, ooh dit is zo'n leuke quilt om te maken!