Toe aan het weekend

Het was een drukte vanjewelste afgelopen dagen, zelfs voor mijn doen en de meeste drukte had ik uiteraard aan mezelf te danken, er moesten zo nodig dingen gedaan worden die niet konden wachten. Zoals daar zijn: het afmaken van de babyquilt, tassen inpakken, de loodgieter begeleiden van en naar ons oude huis (kapotte vlotter van wc op beide locaties) en kapot gevroren buitenkranen. Ojee, niet goed ontlucht.

De potluck  (waldorfsalade volgens het recept van Hermie) voor het quiltweekend moest ook gemaakt worden, en daarvoor reed ik even snel naar de winkel; het boodschappenlijstje op mijn mobieltje lezend, en ondertussen bijna struikelen over een klein kindje dat liep te klieren, duidelijk toe aan zijn middagdutje. Zijn hoge jengelstemetje hoorde je door de hele winkel, er was geen ontsnappen aan, en ik werd een beetje kriegel van hem, en helemaal toen hij met zijn ge"jeeejeeehjeeh" opeens naast me stond te stampvoeten, omdat hij van zijn moeder geen aandacht kreeg. Ik was het opeens zat, ik rammelde het kind door elkaar
boog me voorover en sprak het kind met harde stem toe: "En nou is het klaar met dat gegil en gezeur van je, ben je helemaal betoeterd geworden. Ik wil je nu niet meer horen, begrepen?"

Twee brutale ogen keken me aan, zijn mondje ging wel open, maar er kwam geen geluid meer uit, hij had het goed begrepen; van zijn moeder had ik wel commentaar verwacht, maar ze deed net of ze niks had gemerkt en ging verder met boodschappen doen.

Een paar uur later stond ik weer in een rumoerige omgeving, deze keer bij de DDC (dikke dames club oftewel de Weightwatchers) het was enorm druk, 12 dames voor me en minstens evenveel achter me, en ik stond er met een gevoel van "het zal mij benieuwen of er wat af is.", want door alle drukte had ik me 's morgens vergeten te wegen. Ik heb blijkbaar toch iets goed gedaan, want o zaligheid, er was een kilo af! Dat zet het totaal aan verloren kilo's op 10,9. Kijk, dat is nog eens lekker het Bourgondisch quiltweekend in gaan, anders had ik me vast niet kunnen beheersen, alle trossen los en zien waar het schip strandt.  Maar nu ga ik wel genieten, maar probeer de input binnen de perken te houden.
Zo even de auto inladen, mijn moeder komt rond half 2 met de trein aan, en dan gaan we tegen de avond naar Loon op Zand, heerlijk!

Het is voor mijn moeder helemaal een ontlading, want na jaren van zorg, en heen en weer rijden naar verzorgingshuis Blijdorp Rotterdam is gisteravond haar 79 jarige zus overleden, ze is als een kaarsje uitgegaan. Een mevrouw van de kerk en een stichting regelen alles verder, mijn moeder had gisteren nog alles telefonisch doorgenomen, zodat ze met een gerust hart van dit weekend kan genieten. Het is goed zo, eindelijk.
 Zondagavond kom ik weer terug met verhalen en foto's van het Dotty quiltweekend, tot dan!